Górnik nie wraca do II ligi

Po czterech latach kibice Górnika Wałbrzych ponownie mogli zobaczyć mecz drużyny z Ratuszowej w telewizji. W 2012 roku dobre wyniki w Pucharze Polski podopiecznych Roberta Bubnowicza spowodowały, że pojedynek o ćwierćfinał z Olimpią Grudziądz można było oglądnąć dzięki TVN Turbo. Tym raz TVP3 Wrocław i Warszawa zrobiły ukłon w stronę kibiców stołecznej Polonii i Górnika, którzy mogli w środę oglądnąć decydujące 90 minut o awansie do drugiej ligi.
Po pierwszym meczu bliżej celu były Czarne Koszule, którzy spod Chełmca wywieźli bramkowy remis. Górnik pojechał do Warszawy jednak bojowo nastawiony, pełen wiary, piłkarze nawet mieli przygotowane okolicznościowe koszulki na wypadek awansu. Niestety, muszą je póki co głęboko schować na lepsze czasy.
Jak mecz przebiegał to napisano już wiele, zresztą można oglądnąć jeszcze mecz na stronie TVP 3. Za obietnicami walki przyjezdnych, niestety, nie poszły czyny. Mocno przeciętna w wykonaniu pierwsza odsłona zakończona prowadzeniem gospodarzy nie wyzwoliła sportowej agresji w drugiej odsłonie. Owszem, pierwsze 10 minut to naprawdę dobra gra i trzy dobre sytuacje strzeleckie. Marcin Orłowski głową oraz strzałem z kilkunastu metrów nie zdołał pokonać Mateusza Tobjasza, który również miał problemy z obroną strzału z dystansu Grzegorza Michalaka. Gdy Polonia otrząsnęła się z krótkiego okresu naporu gości, przesunęła grę od własnej bramki i mieliśmy kopaninę, która później zamieniła się w festiwal bezradności gości. Efektem było aż siedem w sumie żółtych kartek, przy czym ewenementem był Michał Oświęcimka, który w doliczonym czasie gry po raz drugi zobaczył żółtą kartkę, ale olsztyński sędzia Wojciech Krztoń nie pokazał mu czerwonej kartki. Czy arbiter nie chciał przedłużać oczekiwania Czarnych Koszul na fetę czy zagubił się w liczeniu? Pojawiły się również głosy o odwołaniu decyzji przez Krztonia o ukaraniu Cimka, ale prawdę powiedziawszy przewinienie nie dawało ku temu żadnych podstaw.

Mecz w Warszawie był najprawdopodobniej
ostatnim Marcina Orłowskiego w barwach Górnika
[foto:dumastolicy.pl]

Dwumecz barażowy kończy Górnik z uczuciem niedosytu. Po pierwsze kolejna reforma rozgrywek spowodowała, że o końcowym sukcesie decydowała tak naprawdę dyspozycja w barażach, wysiłek całego sezonu, kilkadziesiąt meczów nie miało w tej chwili większego znaczenia. Wałbrzyszanie dysponując bardzo wąską kadrą o udział w decydujących meczach musieli walczyć najdłużej, podstawowi zawodnicy nie mieli czasu na odpoczynek i to, niestety, w rywalizacji z Polonią było widać.
Zawiódł bodaj najbardziej Mateusz Krawiec, który w większości swoich występów potrafił zrobić momentami różnicę, stworzyć sytuację bramkową czy samemu strzelić. W rywalizacji z Czarnymi Koszulami mógł liczyć jedynie na rzuty wolne, a z nich lepiej prezentował się choćby Grzegorz Michalak. Gorzej, szczególnie w Warszawie, zaprezentował się ten co w Wałbrzychu przedłużył awansowe nadzieje, czyli Dominik Radziemski. Skrzydła przy Konwiktorskiej nie funkcjonowały tak jak należy, brakowało wsparcia od bocznych defensorów, dobre momenty po przerwie miał jedynie Mateusz Sawicki, Teraz można gdybać czy dobrym ustawieniem w rewanżu było wycofanie ze szpicy Marcina Orłowskiego - Damian Migalski nie stwarzał żadnego zagrożenia pod bramką miejscowych przegrywając większość pojedynków.
To już jest jednak historia. Wałbrzyszanie udali się na jak najbardziej zasłużone urlopy, po powrocie z których poznają nowych rywali w III lidze. Brak awansu do II ligi mistrza ligi dolnośląsko-lubuskiej sprawił, że spada również Formacja Port 2000 Mostki i w tej chwili najdalszy wyjazd na północ to będzie Zielona Góra (beniaminek Falubaz). Niebawem poznamy również nowy zarząd klubu, nowe cele, a przede wszystkim decyzje personalne. Na chwilę obecną wszelkie sygnały płynące z klubu nie napawają optymizmem. O najlepszym zawodniku Górnika Marcinie Orłowskim w kontekście ewentualnego transferu piszą już w obozie ostatniego rywala - stołecznej Polonii. Wyrażenie zamierzają powalczyć o Marcina Orłowskiego może sugerować, że kapitan biało-niebieskich w ofertach, zwłaszcza z wyżej grających klubów niż obecny, może przebierać.
Mecz w Warszawie oglądało około 4000 widzów i w telewizyjnej relacji robiło to wrażenie. W barażach ponad dwa razy więcej było w Lublinie, gdzie Motor podejmował Olimpię Elbląg. Ciśnienie w Lublinie na awans było niesamowite, ale dwukrotnie zwycięstwo odnieśli elblążanie, w barwach których pełne 180 minut rozegrał Dawid Kubowicz. Oprócz niego z wałbrzyszan awans świętował Tomasz Wepa. Odra Opole pewnie wygrała uchodzącą za mocną grupę opolsko-śląską, a w barażach przyszło jej się zmierzyć z najbardziej egzotyczną wśród drużyn walczących bezpośrednio o II ligę - Vinetą Wolin. Piłkarze Pawła Ozgi wyprzedzili liderujące GKS Przodkowo dopiero przed ostatnią kolejką. Wyspiarze z Wolina jako jedyni spośród trzecioligowców nie przegrali na wyjeździe i tak też było w barażach, gdy z Opola wywieźli remis 1:1. Nie miał on jednak większego znaczenia, bowiem w pierwszym meczu Bartosz Ława i spółka przegrali z ekipą braci Garncarczyków u siebie 0:2.
W barażach największe emocje towarzyszyły starciu dawnych, historycznych mistrzów Polski - Garbarni i Warty. W Krakowie wygrali Garbarze 3:2, a w Poznaniu gospodarze 1:0, którzy, podobnie jak Odra, wracają do drugiej ligi po dwuletniej absencji. W rewanżu szczególnie emocjonująca była końcówka meczu - gol padł po rzucie karnym w 89 minucie, który został podyktowany na wyraźną sugestię sędziego liniowego. Po skutecznym wykonaniu radującego się strzelca bramki znokautował gracz gości i wyleciał z boiska. Zamieszanie, przedłużenie meczu i w końcówce kolejna jedenastka dla Warty, tym razem obroniona przez Marcina Cabaja.