Ekstraklasa pod dyktando Legii

Ze względu na francuskie EURO polska ekstraklasa już w połowie maja zakończyła ligowe granie. Zarówno tytuł mistrzowski jak i krajowy puchar przypadł świętującej stulecie istnienie Legii Warszawa. Co by nie pisać na temat stylu w jakim wywalczony został tytuł mistrzowski podopieczni Czerczesowa zdominowali ligę – strzelili najwięcej bramek, stracili najmniej, a postacią numer 1 nie tylko zespołu, ale całych rozgrywek był Węgier Nemanja Nikolić – król strzelców z 28 trafieniami w 37 występach. Rewelacją całego sezonu był Piast Gliwice, który jesienią zadziwił piłkarską Polskę skuteczną grą. Sezon życia w bramce rozgrywał Jakub Szmatuła, Patrik Mraz – zapamiętany z afery alkoholowej w Śląsku Wrocław – został wybrany najlepszym obrońcą sezonu, głównie za kilkanaście asyst, rozgrywającego Kamila Vaćka chciałoby większość drużyn, a w międzynarodowym towarzystwie udanie rozwijają się talenty Bartosza Szeligi i najmłodszego kapitana w lidze Radosława Murawskiego. 

Paweł Żyra przed szansą gry
w europejskich pucharach
[foto:zaglebie.com]

Kapitalna gra na finiszu rozgrywek wywindowała na najniższe podium Zagłębie Lubin. Wiosną zespół lawirował na krawędzi stref mistrzowskiej i spadkowej, a gdy dwa pierwsze dodatkowe mecze zakończyły się porażkami większość fachowców przypisało podopiecznym Piotra Stokowca ósme miejsce. Miedziowi ostatnie 5 meczów wygrali, w tym bezdyskusyjne 2:0 z Legią i zakończyli rozgrywki na trzecim miejscu. Swoją cegiełkę do tego sukcesu dorzucił wałbrzyszanin Paweł Żyra – rocznik 1998. Kadrowicz swojego rocznika jesienią dostał szansę debiutu w I zespole – najpierw debiut w meczu pucharowym, a potem ławka w Bielsku-Białej i wreszcie w Kielcach premierowy występ zmieniając Krzysztofa Janusa w 90 minucie gry. Później bilans ekstraklasowy Pawła wyglądał następująco:

d. Jagiellonia (0:2) wszedł w 71 min.

d. Termalica (2:0) zmieniony w 87 min.

w. Lech (0:2) – ławka rezerwowych

d. Górnik Zabrze (2:4) – wszedł w 63 min.

Piłkarską wiosnę w ligowym wydaniu Żyra rozpoczął od gry w … Centralnej Lidze Juniorów. Gościł na zgrupowaniu kadry, grał w trzecioligowych rezerwach, a do I zespołu wrócił  dopiero w maju, gdzie podczas ostatnich meczów (w Szczecinie, u siebie z Lechem i w Gliwicach) siedział na ławce rezerwowych. Ogółem statystyki w sezonie przedstawiają się następująco:

4 mecze, 1 w pierwszym składzie, 3 z ławki, 144 minuty na boisku, 4 oddane strzały (3 prawą, 1 lewą nogą), 2 dryblingi (0,5/mecz), 6 pojedynków powietrznych (0,3/mecz – 17% wygranych), 115 kontaktów z piłką, 43 stracone piłki (10,8/mecz – 37% strat), 6 razy faulowany, 11 wygranych piłek.

W europejskich pucharach zagra pierwszy raz (nie licząc rozgrywek Pucharu Lata i Intertoto) Cracovia, która zimą gościła w Wałbrzychu i przegrała sparing z trzecioligowym Górnikiem Wałbrzych. Wałbrzyszanie osiągnęli największy sukces w tym roku, a Pasy, mimo pożegnania najskuteczniejszego jesienią łotewskiego snajpera Denissa Rakelsa, a później kontuzji czołowego defensywnego pomocnika ligi Damiana Dąbrowskiego osiągnęli największy sukces od 1949 roku, kiedy zdobyli wicemistrzostwo kraju.

Gole  Oleksego w meczach z Zabrzem - dozgonny szacunek
u chorzowskich kibiców
[foto:niebiescy forum]

Największym przegranym sezonu jest niewątpliwie poznański Lech, który nie tylko nie obronił tytułu mistrzowskiego, ale nie zakwalifikował się do europejskich pucharów finiszując dopiero na siódmym miejscu. Przegrał również finał Pucharu Polski, co jeszcze w ub.roku byłoby przepustką do pucharów. W finałowej rozgrywce w grupie mistrzowskiej gorszy był jedynie chorzowski Ruch – w 7 meczach dwa remisy i 5 porażek. O drużynie głośno było głównie z powodu kłopotów finansowych, które odłożone zostały dzięki 18-milionowej pożyczce z miasta. W ekipie Niebieskich mieliśmy dwa akcenty wałbrzyskie. 22-letni Miłosz Trojak, potężny, bo mierzący 191 cm, defensywny pomocnik wciąż czeka na ligowy debiut, choć w zimowych sparingach był próbowany w pierwszej drużynie. Waldemar Fornalik czterokrotnie (3 razy jesienią i wiosną w przedostatniej kolejce przeciwko Piastowi Gliwice 0:3) zaprosił go do meczowej kadry. Poza tym Miłosz regularnie grywa w trzecioligowych rezerwach. Zgoła odmienną pozycję w drużynie ma Paweł Oleksy. 25-letni lewy obrońca w zakończonym sezonie 22 razy wybiegł na murawę (tylko raz z ławki) i zdobył 4 gole – dwa dla Ruchu i dwa dla rywali. Oba gole dla chorzowian strzelił w najważniejszych meczach sezonu – przeciwko zabrskiemu Górnikowi, natomiast wiosną zaskoczył Matuśa Putnocky’ego w Warszawie (0:2) i Lubinie (1:4). Pod koniec kwietnia już na początku meczu z Cracovią doznał kolejnej kontuzji, która wyeliminowała z gry do końca sezonu. Podczas 1898 minut spędzonych na boisku zaliczył również jedną asystę, oddal 8 strzałów (2 prawą nogą /1 gol/, 2 lewą nogą, 4 głową /1 gol/), 12 dryblingów (skuteczność blisko 17%), 40/81 wygranych pojedynków powietrznych, 1094 kontaktów z piłką, 331 strat (30%), 8 razy był faulowany.

W grupie spadkowej niespodziewanie znalazły się ekipy, które sezon rozpoczynały grą w europejskich pucharach (Jagiellonia, Śląsk), mało kto się spodziewał w tym gronie krakowskiej Wisły. Całe trio przez sezon przeżywało wzloty i upadki, ale ostatecznie szczęśliwy koniec w górnej części tej grupy pozwala z optymizmem patrzeć w przyszłość. W Krakowie niewiele dała zmiana trenera w grudniu, gdy za sterami zasiadł Tadeusz Pawłowski. Były ligowy napastnik m.in. Zagłębia Wałbrzych i Śląska, oczami wyobraźni widział Białą Gwiazdę bijącą się o puchary, a tymczasem jego misję zarząd klubu zakończył po 3 meczach (0:1 we Wrocławiu, 1:1 u siebie z Łęczną, 1:2 z Podbeskidziem w Krakowie). Pożar dopiero ugasił Dariusz Wdowczyk, który podczas swojej kadencji nie tylko wyrwał zespół ze spadkowej strefy, ale finiszował na 9.miejscu ponosząc podczas tego okresu zaledwie jedną porażkę. W Wiśle wylądował najskuteczniejszy trzecioligowiec 21-letni Krzysztof Drzazga z Polkowic, który w 7 epizodach ekstraklasowych nie zdobył bramki, ale za to imponował skutecznością w trzecioligowych rezerwach (w 3 kolejnych meczach strzelił łącznie 6 bramek!).

Za plecami Wisły uplasował się Śląsk, gdzie sezon rozpoczął Tadeusz Pawłowski, którego w grudniu urlopowano, a szansę otrzymał Grzegorz Kowalski. Obecny szkoleniowiec Ślęzy, a w przeszłości trener m.in. KP/Górnik SSA Wałbrzych, zadebiutował jako opiekun ekstraklasowej drużyny w mikołajki w Gdańsku meczem z Lechią (0:1), który okazał się zarazem ostatnim, bo zluzował go Romuald Szukiełowicz. Popularny Szukieł rozpoczął pracę od 3 zwycięstw, ale później przyszła seria 4 meczów bez wygranej (w tym 3 porażki) i czwartym szkoleniowcem Śląska w sezonie został Mariusz Rumak. Za jego kadencji wrocławianie, podobnie jak Wisła, opuściła strefę spadkową, finiszowała na solidnym 9.miejscu ponosząc w tym czasie zaledwie jedną porażkę (1:2 w Zabrzu). Wałbrzyszanin Michał Bartkowiak grywał w ekstraklasie jedynie jesienią i za kadencji Pawłowskiego. Szukiełowicz dał mu szansę jedynie w pucharowym meczu z Zawiszą (1:2) w połowie grudnia. Mariusz Rumak z kolei zaledwie raz dołączył Michała do meczowej kadry (kwietniowy mecz z Jagiellonią – który przesiedział na ławce rezerwowych). Oprócz leczenia kontuzji Bartkowiak wiosną’16 grywał albo w trzecioligowych rezerwach lub w Centralnej Lidze Juniorów, gdzie przez dłuższy czas Śląskowi zaglądało w oczy widmo spadku. Statystyki 19-latka w minionym sezonie:

10 meczów (0 pełnych, 1 w wyjściowej jedenastce), 230 minut gry, 1 bramka, 7 strzałów (5 prawą nogą /1 gol/, 1 lewą, 1 głową, 3 strzały zza pola karnego), 2 dryblingi, 7 powietrznych pojedynków (1 wygrany-14%), 108 kontaktów z piłką, 45 straconych piłek (42% strat), 5 razy faulowany. Co ciekawe Bartkowiak grał rzadko, ale kiedy się pojawiał na murawie to zbierał dobre recenzje - dowodem tego jest fakt, że wg Piłki Nożnej lepszą średnią ocenę za występy zebrał tylko jeden gracz WKS - bramkarz Abramowicz.

Jagiellonia zapamiętana zostanie głównie z epizodów poza sportowych – teatrzyk Drągowskiego w Gdańsku, gdzie padł niczym rażony piorunem po rzuceniu zapalniczką z trybun, kłótnią trenera Probierza w białostockimi kibicami i najszybsza „wędka” w sezonie – Brazylijczyk Alvarino w meczu w Kielcach z Koroną został zmieniony już po kwadransie!

Korona Kielce – faworyt „ekspertów” do spadków nr 1, a mimo to zespół zaliczył rekordową passę 12 meczów bez porażki, którą przerwała przegrana w ostatnim meczu z Jagiellonią 1:3. Aż 16 goli strzelił Hiszpan Airam Cabrera- mimo, że zmarnował dwie jedenastki- najprawdopodobniej zmieni klub na lepszy i to niekoniecznie w Polsce.
Termalica Bruk-Bet Nieciecza zapisała się w historii nie tylko ograniem Legii 3:0, ale frekwencją większą niż ilość mieszkańców w samej wsi!

3 lata temu Mateusz Szczepaniak grał jeszcze przeciwko
Górnikowi Wałbrzych w 2.lidze
[foto: kspolkowice.pl]

Wreszcie spadkowicze. Podbeskidzie Bielsko-Biała po 30 meczach cieszyło się awansem do czołowej ósemki, ale gdy sprawa odwołania Lechii Gdańsk odnośnie ukarania za zaległości finansowe upadła, okazało się, że popularni Górale bić się będą o utrzymanie. Dodatkowa seria spotkań to istny koszmar i ostatecznie ostatnie miejsce. Oczywiście część zawodników zostanie w ekstraklasie, a bodaj największym zainteresowaniem cieszy się syn byłego piłkarza Górnika Wałbrzych Bogumiła Szczepaniaka (bez ligowej gry) Mateusz. Były gracz m.in. Auxerre, Zagłębia Lubin, KS Polkowice czy Miedzi, z której był wypożyczony, w minionym sezonie strzelił aż 10 goli. Chęć na zatrudnienie popularnego "Dzikiego" ma m.in. Zagłębie czy Lech.
Po raz trzeci ekstraklasę opuszcza Górnik Zabrze, którego na początku sezonu prowadził Robert Warzycha, w przeszłości pomocnik również wałbrzyskiego Górnika. Jeden remis w 4 meczach oznaczało zwolnienie Warzychy, ale czas pokazał, że jego zmiennicy nie potrafili poprawić sytuacji klubu. Paradoksalnie, mimo beznadziejnej gry zabrzanie mogli się utrzymać w lidze - wystarczyło wygrać w ostatniej kolejce w Niecieczy. A tam remis, po meczu połajanki rozgoryczonych fanów, łzy, nerwy, ale degradacja stała się faktem. W okresie rozliczeń padły pod adresem Warzychy oskarżenia, że był przez zarząd przepłacany. Z kolei ci zachowujący trzeźwość umysłu zauważają, że pan Robert nie miał co liczyć na transfery, takie jak choćby miał jego następca Leszek Ojrzyński. Słaba kadra bez wzmocnień nie dawała efektów, z kolei Ojrzyński, który z czasem wsparł sztab szkoleniowy innym wałbrzyskim łącznikiem Jerzym Cyrakiem, mógł liczyć na sprowadzenie swoich wybrańców, którzy z kolei z hukiem zostali wyrzuceni przez kończącego sezon trenera Żurka. Trzech opłacanych trenerów, kilkudziesięciu piłkarzy na kontraktach - taki obraz z Zabrza przedstawia chaos organizacyjny. Czy banicja w I lidze potrwa tylko sezon?