Przybysz

Dziś piękne 50.urodziny obchodzi Zenon Przybysz – były ekstraklasowy piłkarz wałbrzyskiego Górnika. Nie był on graczem, którego gra, dokonania pozostały na dłużej w pamięci kibiców, ale był on pierwszym i jedynym nabytkiem lidera jesieni’83. Jak trafił na Nowe Miasto? W latach 80-tych częstym miejscem zgrupowań Górnika był Wągrowiec, a sparingpartnerami zespoły z tamtejszych okolic. Mistrz półmetka 1.ligi w towarzyskim meczu pokonał ówczesnego trzecioligowca Wielim Szczecinek 2:1. Kapitanem Wielimia i jego najlepszym graczem był 23-letni Zenon Przybysz, którego działacze Górnika namówili na przeprowadzkę pod Chełmiec. Jesienią’83 wałbrzyszanie byli rewelacją ogólnopolską, kilku piłkarzy trafiło do różnych reprezentacji, w mieście snuto plany na grę w europejskich pucharach i po wiadomości, że jedynym nabytkiem jest anonimowy gracz z równie anonimowej ekipy wielu miny zrzedły. Zenek zadebiutował w Górniku w pierwszym wiosennym meczu (1:1 w Katowicach z GKS zmieniając w 71’ Stelmasiaka). Trener Horst Panic aż 14 razy wiosną wypuszczał go na boisko (4 razy w pierwszym składzie), ale żadnego nie w wymiarze 90 minut. Ten środkowy pomocnik nie był w stanie wygrać rywalizacji ani z Ciołkiem czy Truszczyńskim, więc albo zastępował w ataku Kosowskiego lub Kowalskiego na prawej pomocy. W następnym sezonie pojawił się symbolicznie (2 razy wiosną jako zmiennik – łącznie ledwie 31 minut). W kolejnych sezonach było lepiej – z czasem odchodzili podstawowi zawodnicy i Zenek stawał się filarem zespołu. W 5 sezonie występów Górnika i Przybysza w ekstraklasie zdobył swoje pierwsze bramki (przeciwko Olimpii w Poznaniu 1:2, w Stalowej Woli -1:1 ze Stalą i na Widzewie 1:3). Łącznie zagrał w 106 meczach w latach 1984-89 w 1.lidze. Po spadku jesienią’89 grywał w drugoligowym Górniku będąc nawet kapitanem zespołu, ale zimą nie podjął w klubie treningów. I tak zakończyła się jego przygoda z Wałbrzychem. W futbolu istnieje obok innych wychowanków Wielimia (m,in. Drapiński, Małachowski), którzy zagrali w ekstraklasie.