Przegrana w Legnicy

Niestety, wałbrzyski Górnik PWSZ nie sprawił niespodzianki i nie urwał choćby punktu legnickiej Miedzi. Podopieczni Janusza Kudyby byli faworytami i nie zawiedli, wygrali dopisali sobie 3 punkty i grają dalej. Ci co byli na meczu wiedzą, że wynik mógł być zgoła odmienny. Choć część trybun świeciła pustkami to wg mediów było 3 000 widzów, czyli drugoligowy rekord frekwencji w Legnicy. Ostatnio takie tłumy na stadionie przy Al.Orła Białego było na inaugurację "starej" 2.ligi sezonu 2006/07 kiedy do Legnicy zjechał wrocławski Śląsk (ok. 4500 widzów). Mecz miał dwa oblicza - I połowa to przewaga Miedzi, gol z karnego Grzegorzewskiego (czy faktycznie Jaroszewski musiał faulować Orłowskiego), niewykorzystane szanse gospodarzy po których POWINNI prowadzić dwiema lub trzema bramkami. Druga połowa mile zaskoczyła sympatyków wałbrzyskiego zespołu. Górnik zniwelował przewagę, stwarzał sytuacje i naprawdę blisko był zdobycia co najmniej jednej bramki. Po zagraniu ręką jednej z największych gwiazd całej 2.ligi Tomasza Jarzębowskiego (mistrz Polski z Legią) Marcin Morawski stanął przed szansą zdobycia bramki z rzutu karnego. Był to pierwszy karny w tym sezonie podyktowany dla wałbrzyszan! Czy świadczy to o nieprzychylności arbitrów? Nie. Główną bolączką ofensywną górników jest to, że zagrożenie stwarzane jest głównie po akcjach linii pomocy, rzutów wolnych. Gdyby częściej w polu karnym buszowali napastnicy, więcej było by sytuacji po których mogliby być sfaulowani. Morawski karnego nie strzelił. Po powrocie blisko 3 lata temu do Wałbrzycha również był egzekutorem jedenastek w IV lidze, ale szybko wyleczył się, gdy zawiódł przeciwko Prochowiczance. Niestety, obecnie brakuje Piotra Przerywacza, który był niezawodny w tym elemencie. Mimo tego niepowodzenia górnicy przeważali, ale zabrakło przysłowiowej kropki nad "i". Co z tego, że przez dobrą grę gości Kudyba musiał zmieniać kolejnych zawodników jak bramka ukraińskiego bramkarza Siamina pozostawała niczym zaczarowana. Emocje sięgnęły zenitu w doliczonym czasie gry, kiedy nerwy zaczęły puszczać graczom obu drużyn. Co z tego że wyrzucony został Paszliński, skoro Maciejak nie potrafił ugryźć się w język w odpowiednim momencie i też szybko wyleciał. W końcówce pod legnicką bramkę zawędrował nawet Jaroszewski, ale niestety nie udało mu się zrehabilitować za sprokurowanie karnego. Legniczanie wygrali, choć sami wiedzą, że było to bardzo szczęśliwe zwycięstwo zwłaszcza po tym co pokazali po przerwie. A Górnik? Cóż, wciąż zespół Bubnowicza bez gola i bez zwycięstwa wiosną. Co prawda II połowa legnickiego meczu była najlepszą w tej rundzie, ale nic ona nie zmieniła. O ile defensywa dobrze się sprawuje (pewny Wojtarowicz i bodaj najlepszy transfer tego sezonu Zawadzki na lewej obronie!) to w ofensywie nie wygląda to najlepiej. Wepa jako defensywny pomocnik stara się jak może, poprawny w odbiorze, ale Iniestą to on już nie będzie, G.Michalak z Zinke na skrzydłach robili sporo wiatru, ale nie było komu finalizować ich dośrodkowań. Kornel Duś wciąż pozostaje melodią przyszłości - więcej pożytku może być w grze przeciwko słabszym rywalom, póki co prócz waleczności nie daje wiele zespołu. Roman Maciejak błysnął w sparingach, walczy, drybluje, ale to co ma robić czyli strzelać gole nie robi. Prezentuje się co prawda lepiej niż Damian Misan, który rok wcześniej przyszedł na Ratuszową również w glorii byłego ekstraklasowego napastnika, ale dla swojej promocji leiej byłoby gdyby przełamał swoje fatum nieskuteczności. 4.wykluczenie w tym sezonie dla piłkarza Górnika, w tym trzecie dla nabytka po wygraniu trzeciej ligi!  Warto też zauważyć, że w tej kolejce aż 3 jedenastek nie wykorzystali drugoligowcy z grupy zachodniej - w każdym przypadku drużyny egzekutorów przegrywały. Kapitan zespołu, wyróżniający się w meczu nie grą, ale kolorowymi butami, Marcin Morawski zawiódł w Legnicy nie tylko jako wykonawca karnego, zawiódł również jako lider zespołu. Miał niezliczoną wręcz liczbę rzutów wolnych do wykonania przed polem karnym Miedzi i bodaj dopiero w doliczonym czasie sprawił, że Siamin muiał wznieść się na wyżyny swoich umiejętności.
Generalnie po meczach z Zawiszą i Miedzią, czyli zespołami nr 2 i 3 w 2.lidze można stwierdzić, że Górnik był dla nich równorzędnym zespołem. Nie odstawał, potrafił nawiązać walkę i fragmentami był nawet lepszym zespołem. Dlaczego więc jest dopiero trzynaste miejsce w tabeli? Na to pytanie powinien odpowiedzieć Robert Bubnowicz. Przed jego zespołem mecz z GKS Tychy, który sensacyjne przegrał u siebie z Czarnymi i tym samym tracąc pierwsze bramki u siebie w tym sezonie i ponosząc domową porażkę nr 1. Gdy mecz z tyszanami nie przyniesie pokonanie fatum nieskuteczności, nie mówię o odniesieniu zwycięstwa - wtedy będzie można już mówić albo o kryzysie albo o potwierdzeniu teorii, że Bubnowicz nie potrafi odpowiednio przepracować zimy i jego zespoły grają wiosną gorzej niż jesienią.

Przed Legnicą

Przed drugoligowcami z Ratuszowej dolnośląskie derby w Legnicy. Dla kibiców z Wałbrzycha mobilizacja na najważniejszy mecz wiosny. Liczą, że Operacja Legnica skończy się tak jak czwartoligowe wizyty w Jeleniej Górze, a nie ja ubiegłoroczny wyjazd do Głogowa. Jesienią pierwszy drugoligowy mecz w Wałbrzychu zakończył się po dramatycznej końcówce zwycięstwem podopiecznych Roberta Bubnowicza 3:2. Z tamtej drużyny nie ma już ani kapitana zespołu Piotra Przerywacza, który zakończył bogatą, długą karierę podczas której największy sukces osiągnął ...z legnicką Miedzią (Puchar Polski w 1992). Nie ma też strzelca zwycięskiej bramki Bartosza Konarskiego, który wrócił do rodzinnego Strzegomia. Czy zastąpi go Roman Maciejak, który w przeszłości reprezentował również Miedź? Gdyby cofnąć czas o ćwierć wieku to ze wskazaniem zwycięzcy nie byłoby problemu - legniczanie grywali co najwyżej w lidze regionalnej, początek lat 90-tych to zaplecze ekstraklasy, gdzie nastąpił najlepszy okres w historii klubu i miasta. Oparty na odrzutach z Lubina zespół bliski był awansu do ekstraklasy, zdobył PP i z powodzeniem grał w PZP (0:1, 0:0 z AS Monaco). Do dziś wspominają rzut karny Klinsmanna obroniony przez Dariusza Płaczkiewicza. Później był spadek do 3.ligi, awans na zaplecze ekstraklasy, szybki spadek. Z mozołem wywalczony byt w nowej drugiej lidze, długi i przełom w obecnym sezonie. Janusz Kudyba jesienią dostał do dyspozycji bodaj najgłośniejsze nazwisko Tomasza Jarzębowskiego. Kiedy zawodnik warszawskiej Legii opuścił stolicę by grać dwa szczeble niżej? To by sygnał przemian na lepsze. Zimą ujawnił się sponsor, zredukowano zadłużenie, powołano Sportową Spółkę Akcyjną, ściągnięto nowych graczy i coraz głośniej mówi się o awansie, zwłaszcza, że promocje wywalczą dwa najlepsze zespoły. Po pokonaniu słabiutkego Tura legniczanie nie dali rady wygrać w Żaganiu, choć przez 20 minut grali z przewagą jednego zawodnika. Gdy popatrzy się na historię pojedynków w Legnicy to wałbrzyszanie są praktycznie bez szans. Ostatnie zwycięstwo Górnik odniósł jesienią 1989. Wtedy podopieczni Mirosława Jabłońskiego wygrali derbowy pojedynek 2:0 po golach Mariusza Sobczyka i Andrzeja Wojtkowiaka. Barw Górnika bronili m.in. Andrzej Kisiel (późniejszy defensor Miedzi), Ryszard Spaczyński (ojciec obencego gracza Miedzi Patryka) czy były medalista ME juniorów śp. Jan Janiec. Zmieniła się również tendencja transferowa - o ile wcześniej do Legnicy emigrowali wałbrzyszanie (m.in. Bubnowicz, Pacek, Ptak, Radziemski) to obecnie pod Chełmiec trafiają gracze z Miedzi. Kłak, Maciejak, Wepa decydują o obliczu Górnika, w przeszłości barwy Górnika reprezentowali Majka, Przerywacz, Pasiut, Misan czy Główka. Zimą media łączyły z Górnikiem napastnika Marcina Ogórka, który ostatecznie wylądował w Prochowicach.
Na kogo wałbrzyszanie mają uważać? Zespół opuścił solidny lewy obrońca Michał Żółtowski, który nie załapał się ani do ekstraklasy (Bytom) ani na jej zaplecze (Podbeskidzie, Wodzisław) i gra obecnie w Sosnowcu. Szczególnie groźne były jego dośrodkowania ze stałych fragmentów gry co przekonano się w Wałbrzychu. Nie ma też strzelca bramki Albańczyka Dobiego, którego ma zastąpić ograny w ekstraklasie (Korona, Wodzisław, Łęczna, Cracovia) Jakub Grzegorzewski. Najskuteczniejszym graczem jest Marcin Orłowski, który również trafił w Wałbrzychu. Najsilniejszą formacją jest druga linia ze wspomnianym Jarzębowskim i sercem zespołu Marcinem Garuchem, bodaj najniższym graczem na szczeblu centralnym (niewiele ponad 150 cm wzrostu). Ciekawymi zawodnikami są zimowe nabytki: pochodzący z Malopolski a ostatnio grający w praskiej Viktorii Żiżkov Marcin Krajca, 23-letni Kamil Hempel, który wrócił do macierzystego klubu po wojażach via Wronki, Zielona Góra, Perugia, a ostatnio Motor Lublin, gdzie grał z obecnym graczem Górnika Michałem Zawadzkim. Być może z Górnikiem zagra któryś z przybyłych z Bałkanów piłkarzy z Czarnogóry. Najbliżej debiutu jest Darko Bulatović, który w rodzimej ekstraklasie zaliczył blisko 90 występów.
Największą gwiazdą pozostaje jednak trener legniczan Janusz Kudyba, który jest bodaj jednym z najlepszych w historii dolnośląskiego futbolu napastników. Wychowanek Karkonoszy nie przebił się w poznańskim Lechu. Z lubelskim Motorem awansował do ekstraklasy, gdzie rywalizował z Górnikiem Wałbrzych. Podczas 4 sezonów na 8 meczy tylko 3 razy wystąpił przeciwko wałbrzyszanom (2 remisy i porażka). Po spadku Motoru sięgnął po koronę króla strzelców w 1988 z 17 golami po czym przeniósł się do spadkowicza z ekstraklasy Zagłębia Lubin. W II lidze grał z lubinianami rok i dwukrotnie pokonał m.in. wałbrzyskie Zagłębie (1:0 i 4:1 w Lubinie gdzie pokonał Waldemara Nowickiego), po awansie zdobył wicemistrzostwo oraz tytuł MP! Po zdobyciu tytułu na rok przeniósł się do Bełchatowa, gdzie ponownie sięgnął po koronę króla strzelców II ligi (19 goli). Wcześniej zaliczył 2 nieudane przygody w Szwecji i Norwegii. W latach 1993-96 grał w Śląsku Wrocław, z którym wywalczył koronę króla strzelców, awans do ektraklasy i w ostatnim swym ligowym występie dwoma golami strzelonymi Stali Mielec zapewnił byt ligowy Śląskowi. Jako trener początkowo nie odnosił sukcesów (Sport Contact Wrocław, Ravia Rawicz, spadek ze Świebodzinem, Czarni Żagań, rezerwy Lubina, odejście w środku rundy z Orła Ząbkowice). Na nazwisko zapracował pracą w Gawinie Królewska Wola, z którym przez 3 lata z rzędu meldował się w ścisłej czołówce tabeli. Zimą 2008/09 przeszedł do Sosnowca, ale tam w 5 meczach odniósł 1 zwycięstwo ponosząc 4 porażki i szybko pogoniono go ze Stadionu Ludowego. W Miedzi pracuje od kwietnia ubiegłego roku, gdzie udało mu się uratować ligowy byt, a obecnie walczy o awans. Jako trener dwukrotnie prowadził swoje zespoły przeciwko wałbrzyszanom - jesienią 2004 w Ząbkowicach Orzeł zremisował 1:1 z Górnikiem/Zagłębiem z Robertem Bubnowiczem i Markiem Wojtarowiczem w składzie i w ubiegłej rundzie przegrał 2:3  Miedzią. Czy w myśl przysłowia do trzech razy sztuka pokona wałbrzyszan w sobotę?

Robert Bubnowicz jako piłkarz trzykrotnie rywalizował z Januszem Kudybą. W sezonie 1993/94 dwukrotnie padł remis w pojedynkach KP Wałbrzych ze Śląskiem Wrocław (choć Kudyba we Wrocławiu strzelił gola). Natomiast w ekstraklasie wiosną 1996 Bubnowicz z Zagłębiem Lubin pokonał Śląsk 2:1. Czy "Buba" podtrzyma dodatni bilans pojedynków z Kudybą również w roli szkoleniowca?

Przed startem 2.ligi - zagrają/mogli zagrać dla Górnika PWSZ

W przededniu inauguracji rundy wiosennej w 2.lidze warto przyjrzeć się nowym i niedoszłym nabytkom wałbrzyskiego drugoligowca. Niejako pierwszym nabytkiem można traktować Jacka Fojnę, który zaliczył krótkie epizody, ale po przepracowaniu zimy dał powód trenerowi Bubnowiczowi by zmienił ustawienie zespołu znajdując dla Jacka miejsce w środku pola. Po zakończeniu jesieni kibice emocjonowali się ewentualnym odejściem z zespołu Morawskiego i Zinke, zwłaszcza, że np. Elana Toruń nie ukrywa zainteresowania liderem Górnika PWSZ.  Pożegnano słabiutkiego Protasewicza oraz coraz starszego ale i coraz mniej pożywniejszego Majkę oraz Konarskiego, który nie potrafił pogodzić pracy zawodowej z treningami. Pozostała więc do uzupełnienia wyrwa na lewej obronie i ataku, zwłaszcza, że wiadomo było o zabiegu Dominika Janika.

Oto ci co wystąpili w sparingach:

Daniel Wiśniewski (1992)-obrońca, wychowanek SMS Słupsk, protegowany futbolowej legendy Słupska czyli Pawła Kryszałowicza zaliczył ledwie 8 meczów w 3.lidze, a ostatni rok spędził  na terminowaniu w Slavii Praga. Wystąpił jedynie w grudniowym sparingu z Polonią/Spartą Świdnica (7:2) i zdobył bramkę. Zimą jednak nie wrócono do tematu jego gry w Górniku.

Czech Vaclav Pohl (1988)- obrońca, który głównie grywał w rezerwach Nachodu ze znanym w Wałbrzychu Maciejem Udodem, ostatnio reprezentował barwy Broumova. Podobnie jak Wiśniewski zagrał w grudniu w Świdnicy, a wiosną pojawił się pod Chełmcem, tyle, że próbował sił w MKS Szczawno Zdrój.

Krzysztof Goździejewski (1979) – pomocnik Polonii/Sparty, który jest kluczowym zawodnikiem zespołu ze Świdnicy, wystąpił jedynie w grudniowym sparingu przeciwko swoim kolegom, którym strzelił nawet gola.

Kamil Śmiałowski (1991) – podobnie jak „Goździej” wystąpił tylko w grudniowym sparingu przeciwko kolegom. Mógłby być zmiennikiem Dusia, ale zimą nikt nie był zainteresowany transferem do Wałbrzycha.Tak jak Goździejewski czy Sobczyk jesienią 5 goli w 3.lidze.

Adrian Sobczyk (1985) – Sopla nie trzeba przedstawiać, bo po pierwsze wychowanek wałbrzyskiego klubu, po drugie co jakiś czas grywa w sparingach zespołu Bubnowicza. Niestety, już nie ta półka dla Adriana.

Jarosław Teśmian (1987) – kolejny wychowanek wałbrzyskiego Górnika, który nie przebił się w Lubinie. Ostatnio w drugoligowej Olimpii Elbląg, ale jesienią zaliczył jedynie epizod w PP. Wystąpił w grudniowym sparingu z Polonią/Spartą, w którym całkowicie zawiódł. Wiosną powrócił do Kotwicy Kołobrzeg.

Czech Vojtech Pavlasek (1990)-drugi po Pohlu defensor, który nie zachwycił w sparingu z zespołem Jaworskiego i Gryki z Goerlitz. W CV największym sukcesem była gra w rezerwach Slovana Liberec a ostatnio grywał w ostatniej drużynie 4.ligi z Jicina.

Michał Zawadzki (1985) – defensor z Zielonej Góry w poważnej piłce zaistniał dzięki wypożyczeniu do Motoru Lublin, ostatnio grywał z powodzeniem na zapleczu ekstraklasy w Warcie Poznań. Zadebiutował w sparingu w Zgorzelcu z Piastem Zawidów i z miejsca stał się pewniakiem na lewej obronie.

Marcin Bodnar (1988) – obrońca ze Świebodzic, który był próbowany przez Polonię Bytom w Pucharze Ekstraklasy oraz zaliczył dobry okres rok temu w drugoligowej Unii Janikowo, ostatnio grał w Świdnicy, ale po bielawskim sparingu z Orłem Ząbkowice podziękowano mu.

 Bodnar rywalizował z powodzeniem w Młodej Ekstraklasie (na zdjęciu w meczu z Lechem), ale przekonał do siebie Roberta Bubnowicza.

W sparingu w Siechnicach przeciwko MKS Oława zagrało kilku nowych graczy, ale żaden z graczy nie znalazł uznani by zagrać jeszcze raz.

Łukasz Szczepaniak (1987) – pomocnik, który dobrą grą Gawinie/Ślęzie Wrocław wypromował się i trafił do pierwszoligowego MKS Kluczbork, gdzie w minionym sezonie zaliczył 14 meczy, ostatnio w 4.lidze w Centrze Ostrów Wlkp.

Mateusz Jaskólski (1983) – obrońca lub pomocnik, który pozwiedzał kilka klubów. Wychowanek Lotnika Wrocław na zapleczu ekstraklasy grał w barwach Śląska Wrocław i Odry Opole, w barwach Motobi i MKS Oława grał przeciwko Górnikowi/Zagłębiu w IV lidze, ostatnio grał w trzecioligowym Skalniku Gracze.

Mateusz Szczur (1990)- obrońca/pomocnik, kolejny kandydat na młodzieżowca.Wychowanek Burzy Brzeg Dolny, grywał w juniorach Groclinu z Dominikiem Janikiem. Zaliczył epizod w Pucharze Ekstraklasy w Polonii Bytom. Po udanej rundzie w Świdnicy ściągnięty na wiosnę 2010 przez trenera Smółkę do Czarnych Żagań. Jesienią ponownie w Polonii/Sparcie – piąty gracz świdnickiego klubu testowany przez Bubnowicza.

Marek Milczarek (1990)- obrońca/pomocnik Śląska Wrocław grywał w Młodej Ekstraklasie w zespole, który okupuje dolne rejony tabeli.

Grzegorz Staszewski (1987) – obrońca, który drugą ligę zaliczył w barwach Hetmana Zamość, a poza tym grywał tylko w górniczych zespołach (Zabrze, Łęczna, ostatnio Wieliczka). Choć zagrał w 3 sparingach (Chrobry, Trutnov, Oderka) podziękowano mu za grę.

Roman Maciejak (1988) – napastnik, który zdaniem Roberta Bubnowicza ma być czołowym zawodnikiem Górnika wiosną. Póki co tylko wiosną, bo tylko na tę rundę został on wypożyczony. Maciejak to wychowanek SMS Łódź, W wieku 19 lat debiutuje w Miedzi Legnica, pierwsze gole strzela w Zdroju Ciechocinek, a eksplozja skuteczności następuje w Nielbie Wągrowiec w sezonie 2008/09, gdzie strzela 14 bramek, a z obecnym graczem Tomaszem Mikołajczakiem tworzy niezwykle skuteczny duet. Latem 2009 trafia do ekstraklasowego Piasta Gliwice i w debiucie strzela bramkę w meczu z Lechem (1:3). Potem nie było już tak różowo – w pozostałych 18 meczach nie strzelił już żadnego gola. Podobnie było jesienią po degradacji do 1.ligi, gdzie najpierw pokonała go kontuzja, a potem dobra dyspozycja Brazylijczyka Maicona. W grudniu nie przedłużono umowy i Roman bezskutecznie próbował zahaczyć się w pierwszoligowej Flocie Świnoujście (gdzie ostatecznie trafił były gracz Górnika-powracający z Cypru Damian Misan) oraz Olimpii Grudziądz. Miejmy nadzieję, że Maciejak nie będzie takim rozczarowaniem jak wspomniany Misan.

Ponadto media łączyły z grą w Górniku:

Późną jesienią w Świdnicy mieli być testowani graczy zza południowej granicy.

Czech Martin Hundak (1987) pomocnik z Pardubic, który jesienią miał problemy ze znalezieniem klubu

Marek Jandik (1985)-środkowy obrońca, który z powodzeniem mógł zastąpić Przerywacza. Mający epizod wspólnej gry z Zinke w Nachodzie ostatnio grywał w Hradcu Kralove

Słowak Martin Kravec – lewy obrońca

Słowak Patrik Misak (1991) – napastnik, młodzieżowiec, który grywał w U-17 czy U-18 Słowacji. Gracz Trencina mógłby z Dusiem stworzyć najmłodszy duet napastników ligi.

Oprócz nich przewijały się takie nazwiska jak:

Maciej Bielski  (1984) obrońca Polonii/Sparty Świdnica, grał wcześniej w Śląsku, Miedzi, Radomiaku. Doświadczenie predysponowałoby go do zastąpienia Przerywacza. Nazwisko pojawiło się po grudniowym sparingu w Świdnicy, ale skończyło się podobnie jak w przypadku Goździejewskiego, Śmiłowskiego czy Sobczyka.

Marcin Ogórek (1982)-ponoć w grudniu działacze Miedzi zabronili napastnikowi mu testów w Wałbrzychu, a w styczniu nie przedłużyli z nim umowy. Grywał przeciwko wałbrzyskiemu zespołowi w IV lidze w barwach Kuźni, BKS Bolesławiec i Prochowiczanki do której w końcu też trafił.

Wojciech Smarduch (1987) – obrońca znany z gry w legnickiej Miedzi w ubiegłym roku spadł z 2.ligi z GKS Jastrzębie i wyjechał do 3.ligowego APS Zakynthos, gdzie swego czasu grywał m.in. Jarosław Solarz. W Grecji zbierał niezłe recenzje, strzelał nawet gole, ale pojawiły się kłopoty finansowe co spowodowały przedwczesny powrót m.in. Marcina Sobczaka (trafił do GKS Tychy). Jak szybko się pojawił tak szybko zniknął temat Smarducha, ale bardzo prawdopodobne, że 5.marca wybiegnie on na murawę Stadionu 1000-lecia, bowiem kilka dni temu porozumiał się z Czarnymi Żagań.

Koniec kariery Przerywacza

Przy okazji wiosennej prezentacji piłkarzy Górnika PWSZ doszło do pożegnania dotychczasowego kapitana kończącego karierę blisko 39-letniego Piotra Przerywacza. Awans do trzeciej ligi, zwanej medialnie szumnie drugą, przyniósł powrót do oficjalnej prezentacji zespołu. Podpatrzony w klubach wyższych lig event jest dobrą zabawą dla kibiców jak i dla piłkarzy. Latem była okazja do pożegnania Rafała Wodzyńskiego, który i tak nie zawiesił butów na kołku, bowiem już kilka dni później zasiadł jako rezerwowy w Żaganiu a w rezerwach biegał jako pomocnik. Lutowa, przedwiosenna prezentacja przynosi pożegnanie „Przerywa”. Urodził się w Jaworze 15.11.1972 i w miejscowej Kuźni, która była mocnym trzecioligowcem. Już jako junior grywał w seniorach będąc wyróżniającym się graczem. Obecnie w jaworskim klubie grywa jego syn. Przed sezonem 1991/92 trafia do legnickiej Miedzi.

MIEDŹ Legnica

Legniczanie od 3 sezonów na zapleczu ekstraklasy, ale dzięki wzmocnieniom niechcianych w Lubinie piłkarzy zespół stał się czołowym zespołem drugiej ligi walcząc o awans. Tajemnicą poliszynela było to, że Miedzianka nie mogła awansować jako satelita Zagłębia do 1.ligi. 19-latek z Jawora przyszedł do Miedzi w momencie, gdy przegrała w niezrozumiały sposób baraże o awans do 1.ligi z mielecką Stalą (3:1,0:3). Po tej porażce pożegnano doświadczonych ex lubinian Sławomira Wałowskiego i Bogdana Pisza. W debiucie nie powstrzymał Bogdana Saka i Moto Jelcz sensacyjnie w Oławie wygrywa z Miedzią 1:0. W 3.kolejce z kolei Przerywacz po raz pierwszy w karierze zagrał przy Ratuszowej. Miedź wygrywa bez problemów z Zagłębiem 3:1. W tym sezonie Piotr zagrał dwukrotnie przeciwko wałbrzyszanom – w Legnicy przeciwko Górnikowi (2:1) i Zagłębiu (3:0), natomiast rewanż z Górnikiem na Nowym Mieście nie doszedł do skutku z powodu wycofania się biało-niebieskich z drugiej ligi.

Mimo to w pierwszym sezonie gry w Legnicy Piotr Przerywacz osiągnął swój największy sukces sportowy. Po pierwszym sierpniowym meczu PP gdzie Miedź wyeliminowała Ostrovię w Ostrowie dopiero po rzutach karnych trudno było wyrokować, że podopieczni Jerzego Fiutowskiego mogą stać się rewelacją.

 Miedź w finale PP z Przerywaczem w składzie (nr 4 -szósty z lewej)

W bramce Dariusz Płaczkiewicz w obronie Przeryw był najmłodszym z kwartetu defensorów (Michalski, Kochanek, Wojtkowski), w pomocy Baziuk, Gierejkiewicz, Ciliński, Dziarmaga czy grający do dziś w Konfeksie rówieśnik Piotrka Górski, a w ataku Wójcik, Pokora czy kieszonkowy Baziuk.

Sezon 91/92 Przerywacz zakończył z kolegami na 4.miejscu punkt za Jagiellonią, a dwa za awansującymi Widzewem Łódź i Stalą Stalowa Wola. Warto dodać, że legniczanie z 6 pojedynków z tymi zespołami przegrali jedynie jeden mecz (0:4 w Stalowej Woli).

Sezon 92/93 znów znakomity sezon i  trzecie miejsce za awansującym duetem Pogoń-Szombierki. Do awansu zabrakło 3 punktów, a nikt nie stracił mniej bramek od defensywy Miedzi… Przerywacz strzelił w lidze 2 gole.Dwukrotnie spotkał się z piłkarzami wałbrzyskimi: jesienią w Legnicy Miedź remisuje z Zagłębiem 0:0 a Piotr zostaje zmieniony w 64 min. przez Urbaniaka, a wiosną na stadionie na Nowym Mieście KP Wałbrzych po karnym Spaczyńskiego w 90 minucie wygrywa 1:0.

W sezonie 93/94 legniczanie zajęli już siódme miejsce co było oznaką gorszych czasów. Dwukrotnie Przerywacz grał przeciwko KP – w Wałbrzychu na Nowym Mieście padł bezbramkowy remis a z rzutu karnego Piotr trafił w słupek bramki Waldemara Nowickiego, w Legnicy było 0:0. Wówczas ostoją defensywy KP był obecny szkoleniowiec Górnika PWSZ Robert Bubnowicz, a partnerem w obronie Przerywacza był b.gracz Zagłębia Wałbrzych Andrzej Pacek. Przerywacz w lidze strzelił znów gole w tym niezwykle ważnego w 88 min. w meczu derbowym ze Śląskiem Wrocław (1:0).Latem 1994 kiedy wałbrzyszanie opuszczali 2.ligę do Zagłębia Lubin przeszedł Robert Bubnowicz, a z Miedzi Piotr Przerywacz.

ZAGŁĘBIE Lubin

Debiut Przerywacza i Bubnowicza w ekstraklasie nastąpił w premierowej kolejce w Olsztynie przeciwko Stomilowi. Przerywacz zagrał od pierwszej minuty i w 55 minucie ustalił wynik meczu na 2:2 pokonując Jarosława Talika! Bubnowicz wszedł w 77’ zastępując Janusza Świerada. Ciekawostką jest fakt, że w tym meczu debiutował w ekstraklasie inny późniejszy gracz Górnika Wałbrzych –bramkarz Jacek Banaszyński. Wracając do Przerywacza- w swoim debiutanckim sezonie zaliczył wszystkie 30 meczy i tylko w 3 przedwcześnie schodził do szatni. Wiosną pokonał jeszcze Radosława Majdan (Pogoń Szczecin) i Andrzeja Kretka (Raków Częstochowa). Dzięki właśnie znakomitej rundzie rewanżowej zespół melduje się na 4.miejscu na mecie sezonu 94/95 co dało awans do Pucharu UEFA!

1995/96 – dopiero 10.miejsce 30 (20) w tym 26 w pierwszej jedenastce, bez goli, ale za to 4(3) mecze w PUEFA w tym historyczny dwumecz ze słynnym AC Milna (0:4, 1:4) w których Piotr zagrał 90 minut na San Siro a w Lubinie został zmieniony przez strzelca jedynego gola dla Zagłębia Jarosława Krzyżanowskiego.

1996/97 – 7.miejsce 27 (23) mecze – 3 opuszczone spowodowane pauzami za nadmiar żółtych kartek i jeden gol (w meczu z Hutnikiem Kraków 3:1 pokonał Siergieja Szypowskiego na 2:0), a także 4 pełne mecze w Pucharze INTERTOTO

1997/98 – 13.miejsce 32 (31) mecze i 5 żółtych kartek

GKS Bełchatów

1998/99- 22 (19) mecze, ale tylko 7 wiosną gdzie powoli tracił pewne miejsce w składzie, ostatni mecz zaliczył w przegranym meczu z ŁKS w Łodzi (0:2) gdzie w wyniku doznanej kontuzji zszedł po 36 minutach. Bełchatowianie spadli z 15.miejsca i wiadomo było, że Piotr wróci do Lubina.

ZAGŁĘBIE Lubin

Powrót do Lubina to 27 (26) meczy w lidze sezonu 1999/2000. Gorzko wyglądał sentymentalny wyjazd do Bełchatowa, gdzie GKS w PP pokonuje Zagłębie 2:1. Zagłębie zakończyło sezon na dobrym piątym miejscu.

Sezon 2000/01 to początkowo rola rezerwowego, któremu pozostała gra w Pucharze Ligi (osiągnięty finał po 5 meczach z udziałem Przerywacza, w tym oba finałowe z Wisłą), w Pucharze Polski Zagłębie doszło również wysoko, bo odpadło dopiero w półfinale z warszawską Polonią (również 5 meczy Piotra). W lidze Przerywacz zaliczył 13(11) głównie grywając wiosną, a Zagłębie powtórnie zajmuję 5.miejsce.

Sezon 2001/02 – to pierwszy sezon w ekstraklasie, w którym Przerywacz nie został zmieniony. Zaliczył pełne 24 mecze. Nie zagrał w PP, a w Pucharze Ligi osiągnął ćwierćfinał, gdzie ponownie lepsza okazała się Wisła Kraków. Na mecie Lubin dopiero 11.Pod koniec czerwca zaliczył występ w Pucharze Intertoto przeciwko Dinaburg Daugavpils (1:1). Mecz ten był jednocześnie pożegnaniem Piotra Przerywacza z Zagłębiem Lubin. Podobnie jak w debiucie to w ostatnim meczu w barwach Miedziowych u boku Piotra zagrał również Robert Bubnowicz.

 SZCZAKOWIANKA Jaworzno

Latem 2002 Piotr trafia do beniaminka ekstraklasy Szczakowianki Jaworzno. Debiutując w 5.kolejce skompletował łącznie 21 (20) meczy. Pucharową przygodę przerwała, tradycyjnie jak to bywa u Piotra, krakowska Wisła (1:3 w Jaworznie). Zespół ostatecznie po zajęciu 13.miejsca wylądował w barażach, gdzie mimo pokonania w dwumeczu drugoligowy Świt Nowy Dwór Mazowiecki (0:1, 3:0) po aferze korupcyjnej zwycięski mecz zweryfikowano jako walkower- awans zdobył Świt, a Szczakowianka drugoligowy sezon rozpoczęła z minus 10 punktów.

 W barwach Szczakowianki w łódzkim meczu z Widzewem - przed nim Piotr Włodarczyk

2003/04 w drugiej lidze Piotrek zaliczył co prawda 18 meczy, ale zaledwie 5 wiosną, w tym niezwykle upokarzające 1:8 w Cracovii. Szczakowianka szybko odrobiła duży debet punktowy, ale ostatecznie na mecie zajęła 5.miejsce.W następnym sezonie zaliczył jedynie 5 jesiennych meczy po czym opuścił Jaworzno, które na mecie sezonu 04/05 zajęło 15.miejsce i spadło do 3.ligi.

GÓRNIK/ZAGŁĘBIE Wałbrzych – GÓRNIK PWSZ Wałbrzych

Już zimą 2005 roku głośno na Dolnym Śląsku było o powrocie Przerywacza do rodzinnego regionu. Fiaskiem okazała się próba zahaczenia się w legnickiej Miedzi, gdzie uznano, że 33-letni wówczas defensor ma za duże oczekiwanie wobec swego byłego klubu. Dla podtrzymania kondycji trenował w Kuźni Jawor, a latem odezwała się po niego zarówno trzecioligowa wówczas Miedź jak i beniaminek IV ligi AKS Strzegom. Przerywacz jednak skorzystał z oferty kolegi z czasów gry w Lubinie Roberta Bubnowicza i przywdział barwy Górnika/Zagłębia Wałbrzych. 27.sierpnia 2005 zespół Ryszarda Mordaka w 4.kolejce IV ligi dolnośląskiej grał z BKS Bolesławiec. Wałbrzyszanie zajmowali 3.miejsce w tabeli i byli zdecydowanym faworytem, a tymczasem goście szybko zdobyli prowadzenie i mimo gola Roberta Bubnowicza, grający policjant w BKS Paweł Rissmann po raz drugi wyprowadził bolesławian na prowadzenie. Na kwadrans przed końcem Marek Wojtarowicz wyrównał na 2:2 a minutę potem za bezproduktywnego Roberta Borkowskiego wszedł debiutujący w wałbrzyskiej ekipie Piotr Przerywacz. Niestety, nie udało mu się odmienić losów meczu. Ciekawostką jest fakt, że zespół BKS prowadził kolega z boiska Przerywacza z czasów gry w Miedzi Marcin Ciliński.Wówczas wyróżniał się jedynie opalenizną, oraz zaokrągloną sylwetką. W Wałbrzychu początkowo sceptycznie odnoszono się do tego transferu, bowiem klub zasilili gracze kamiennogórskiej Olimpii oraz dwaj gracze w wieku chrystusowym (oprócz Piotra jego imiennik Juraszek). Od nastepnego meczu w Kątach Wrocławskich z Motobi (0:0) Przerywacz grał już wraz z Bubnowiczem na środku obrony, co spowodowało pożegnanie z klubem innego leciwego defensora Krzysztofa Lakusa. Pierwszy sezon przy Ratuszowej zakończył na 5.miejscu -29 (26) meczy i PP na szczeblu DZPN.

2006/07 – z Górnikiem/Zagłębiem zajmuje czwarte miejsce, po raz pierwszy zostaje kapitanem zespołu w zastępstwie Roberta Bubnowicza, który długo leczył kontuzję. Zalicza swoje pierwsze 3 bramki, pokonując z rzutów karnych bramkarzy Pogoni Oleśnica (2:0), Prochowiczanki (4:0) i Sparty Ziębice (3:1) w 30 (29) występach. Wciąż jednak postrzegany w świetle jego dotychczasowego dorobku rozczarowywał brakiem szybkości, popełnianymi błędami czy niecelnymi podaniami.

2007/08 – sezon ten był zapowiadany jako walka o awans do 3.ligi. Był to przełomowy rok, bowiem z IV ligi można było awansować nawet do 2.ligi! Mimo eksportowego duetu stoperów Bubnowicz-Przerywacz wałbrzyski zespół po 3 meczach miał na koncie zero zwycięstw i aż 6 straconych goli. Ryszarda Mordaka zmienia Robert Bubnowicz, który z czasem porzuca rolę grającego szkoleniowca. Przerywacz zostaje samodzielnym kapitanem Górnika/Zagłębia. Zaczynają nękać go kontuzję – przedwcześnie opuszcza boisko w meczach z MKS Oława, Górnikiem Polkowice. Zimą gdy za granicę wyjechał Krzysztof Radziemski Przerywacz zostaje grającym asystentem trenera Bubnowicza. Zamiast awansu jest dopiero .miejsce co oznacza de facto spadek, bowiem nowa IV liga to piąta klasa rozgrywkowa. Bilans Piotra w tym słabym sezonie – 28(22) 1 gol (3:0 w Orlą Wąsosz).

2008/09- w IV lidze Górnik PWSZ był istnym hegemonem. Wówczas powstał kwartet defensywny z D.Michalakiem, Wojtarowiczem i Majką, który przez blisko 2,5 roku bronił dostępu do bramki Jaroszewskiego. Kapitan i grający asystent okazał się najskuteczniejszym w całej lidze egzekutorem rzutów karnych – 6. Pokonywał bramkarzy Miedzi II (1:1), Karkonoszy (3:1 i 2:0), MKS Szczawno Zdrój (1:0), Ślęzy Wrocław (4:1), Kuźni Jawor (6:0). Zagrał 28 (27) meczy

2009/10 -  trzecioligowy sezon Przerywacza w Górniku PWSZ definiuje jeden strzał – karny w Nowej Soli, który dał awans wałbrzyszanom, a Piotrowi rozgrzeszenie po wszystkich wpadkach. 29 (25) meczy i 5 karnych przeciwko Promieniowi Żary (1:0), Łucznikowi Strzelce Krajeńskie (2 – 2:1), Chrobremu Głogów (1:4). Mimo, że nie najmłodszym jest już graczem doświadczeniem (ustawianie się, przewidywanie zagrań rywala) nadrabiał braki szybkości.

2010/11 – do drugoligowego sezonu Przerywacz nie rozegrał żadnego sparingu. Najpierw leczył uraz, a potem czekał na rozwój sytuacji po konflikcie z dyr. Torbusem. Na szczęście w Żaganiu w premierze jedenastkę Górnika PWSZ Piotr wyprowadził zespół z kapitańską opaską na ramieniu. Jesienią był niezastąpiony i zaliczył komplet 15(15) nie strzelając bramki, choć kilka źródeł podaje jego jako strzelca w wągrowieckim meczu

Łącznie bilans wałbrzyski Przerywacza to 159 meczy w tym 144 w pełnym wymiarze czasowym (14 razy zmieniany, raz wchodził jako rezerwowy – w swoim debiucie). Strzelił 15 bramek wszystkie z rzutów karnych i tylko w Głogowie jego gol nie przyniósł punktu. Zaliczył 2 awanse w lidze, PP na szczeblu DZPN oraz 2 puchary na szczeblu OZPN Wałbrzych.

W przeciwieństwie do innych graczy (patrz chociażby Lakus, Radziemski) odchodzi z zespołu gracz w świetle chwały. Nie czeka aż po jego błędach będą żegnać go gwizdy, a schodzi ze sceny w blasku chwały rzutu karnego z Nowej Soli. Dzięki temu strzałowi jego koszulka z nr 19 nabrała symbolicznego znaczenia.

40 lat minęło - Zagłębie trzecim zespołem ekstraklasy ! część 4

Zagłębie: Szeja – Dworniczek, Cieszowiec, Paździor, Pawlica, Galas, Stachuła, Pietraszewski, Szłykowicz, Nowak (46 Kampa), Kwiatkowski (46 Delega).
Wisła: Gonet – Szymanowski, Wójcik, Musiał, Kawula, Krawczyk, Lendzion, Studnicki, Sarnat, Polak (46 Stachel), Skupnik.
Po sensacyjnym zwycięstwie w Mielcu poprawiła się frekwencja na Stadionie 1000-lecia i na Ratuszową przybyło 10 000 widzów. W spotkaniu z wyżej notowanym rywalem gospodarze niczym nie zaimponowali: grali chaotycznie, niedokładnie,a strzały na bramkę Goneta można było policzyć na palcach jednej ręki. Goście również nie zachwycili, więc oglądano typową walkę o ligowe punkty. W pierwszej połowie nie oglądano zbyt wielu ciekawych akcji, defensorzy Białej Gwiazdy łatwo rozbijali ataki Zagłębia. Mimo to w 27’ po rzucie rożnym Szłykowicza Stachuła głową zdobył prowadzenie. Kibice oczekiwali, że zielono-czarni pójdą za ciosem, a tymczasem mimo przebywania głównie na połowie Wisły nic z tego nie wynikało. Po przerwie gra nabrała rumieńców, a to za sprawą gości którzy przyśpieszyli grę. Już w 46’ wyrównać mógł Lendzion, ale jego strzał wylądował na słupku. Po tej akcji na chwilę poderwali się gospodarze, ale strzały Delegi i Pietraszewskiego minimalnie chybiły celu. W 67’ goście wyrównali: Sarnat otrzymał piłkę z lewej strony i mimo asysty obrońcy zdołał umieścić piłkę w siatce. Obustronne ataki w ostatnim kwadransie nie wpłynęły już na wynik spotkania. Na słowa uznania w zespole Wisły zasłużył blok obronny, pracowity Studnicki oraz zdobywca bramki Sarnat, W zespole gospodarzy dobrze zagrała również obrona, wiele udanych interwencji miał Szeja. Spory zawód sprawili kadrowicze (Kwiatkowski, Nowak), a najsłabszy na placu był Galas. Trener Brzeżańczyk podsumował mecz: Moment dekoncentracji kosztował nas utratę punktu. Mecz na przeciętnym poziomie.
Hitem nie tylko
8.kolejki, ale jesieni był szczyt przy Łazienkowskiej – Legia wygrywa z Ruchem
3:1 (Trzaskowski, Ćmikiewicz, Deyna-Bula). W Sosnowcu Zagłębie pokonuje Górnika
2:0 po golach Andrzeja Jarosika wygrywając po raz pierwszy w tym sezonie.
Liderem Legia (14 pkt.) przed Ruchem i ROW-em (po 12 pkt.). Zagłębie Wałbrzych
z 7 pkt. na ósmym miejscu.

GKS: Sput – Anczok, Geszlecht, Zuzok, Łysko, Olsza, Glick, Strzelczyk, J.Nowak, Pluta, Rother (46 Migdał)

Zagłębie: Szeja – Dworniczek, Paździor, Cieszowiec, Pawlica,Galas, Stachuła, Pietraszewski, T.Nowak, Szłykowicz (46 Delega), Kwiatkowski.

Fatalna aura spowodowała, że zaledwie garstka kibiców oglądała te spotkanie. W Katowicach sporo ludzi nigdy nie chodziło, ale trzysta osób to najmniejsza frekwencja w historii dotychczasowych występów Zagłębia w ekstraklasie. Spotkanie mogło się ono podobać zwłaszcza w drugiej połowie za sprawą dobrze technicznie grających gości. Nawet w ostatnim kwadransie gry, kiedy to gospodarze doszli do głosu wałbrzyszanie nie myśleli o utrzymaniu wyniku tylko postawili na atak. Podobała się szczególnie druga linia z Galasem i Pietraszewskim, pomysłowo atakujący Nowak grający jak rasowy skrzydłowy. Nabytek Paździor wraz z Cieszowcem stanowi trudną zaporę do pokonania. Katowiczanie ledwie dwukrotnie w ciągu całego meczu zagrozili bramce Szei. W 1 minucie Glick po podaniu Pluty minimalnie chybił,a w 75min. strzał Migdała pewnie obronił wałbrzyski bramkarz. Z kolei wałbrzyszanie raz po raz stwarzali zagrożenie pod bramką Sputa, któremu w 20min. po strzale Galasa w sukurs przyszła poprzeczka. W 49’Pietraszewski ponownie trafił w poprzeczkę, a dobitka Stachuły wysoko poszybowała nad bramką. Po meczu powiedzieli: Marceli Strzykalski (trener GKS): Na śliskim i trudnym terenie wałbrzyszanie czuli się o wiele lepiej, mieli więcej z gry i okazji do rozstrzygnięcia meczu.

Antoni Brzeżańczyk (trener Zagłębia): Rozegraliśmy dobry mecz i przy lepiej nastawionych celownikach odnieślibyśmy drugie wyjazdowe zwycięstwo.

Rozpędzona Legia roznosiła w Szczecinie Pogoń 4:0 (3 gole Małkiewicza) a w meczu wiceliderów Ruch zremisował z ROW-em 1:1. Legia ma 3 punkty przewagi nad śląskim duetem. Zagłębie z ośmioma punktami awansowało na 6.miejsce

Widzów 8 000.

Zagłębie Wałbrzych: Matysek – Dworniczek, Cieszowiec, Paździor, Szłykowicz, Galas, Pietraszewski, Stachuła, Nowak, Delega, Kwiatkowski

Zagłębie Sosnowiec: Szyguła – Leszczyński, Bazan, Strzałkowski,Szmidt, Myga, Kowalczyk, Gałeczka, Gzel, Jarosik, Seweryn.

Goście po meczu byli zadowoleni z jednego punktu, ale kibice pod Chełmcem spodziewali się lepszej postawy sosnowiczan. Goście postawili tylko na akcje Jarosika co przeciwko dobrze zgranej formacji defensywnej gospodarzy na niewiele się zdało. Gra toczyła się głównie w środku pola, a akcje można było policzyć na palcach jednej ręki. W pierwszej połowie w 7’ po solowej akcji groźnie strzelał Nowak, ale Szyguła nie dał się zaskoczyć. Później w kapitalnej sytuacji do pustej bramki nie trafił w piłkę Pietraszewski. W 23’ z kolei Szłykowicz wybił piłkę z pustej bramki. W drugiej połowie mimo szybszego tempa nie oglądano już groźnych sytuacji, choć pojedynek o miano najlepszego napastnika spotkania pomiędzy Nowakiem a Jarosikiem była okrasą tego przeciętnego meczu. Bardziej podobał się atakujący gospodarzy, który często cofał się do pomocy pomagając partnerom. Jarosikowi z kolei zbyt często zdarzały się momenty przestoi. W wałbrzyskiej bramce wystąpił Jan Matysek.

W 7 meczach 10.kolejki padło zaledwie 6 bramek! Legia w derby stolicy pokonuje Gwardię 1:0, Ruch wygrywa 2:1 w Mielcu po golach najskuteczniejszego w lidze Hermana (8 goli), a ROW sensacyjnie przegrywa w Rybniku z Pogonią 0:1. W ostatnim meczu gdzie padła bramka Stal Rzeszów przegrywa z Górnikiem 0:1. Legia na prowadzeniu z 18 pkt., drugi Ruch (15), trzeci ROW (13), a Zagłębie (9 pkt.) na 7.miejscu.

Szombierki: Masseli – Cygan, Kliński, Sośnica, Nowak, Mandziara, Stanek (67 Bykowski), Ludyga, Ogaza, Wilim (46 Powieczko), Musiałek

Zagłębie: Matysek – Dworniczek, Paździor, Cieszowiec, Pawlica, Stachuła, Galas, Gawron (57 Kampa), Szłykowicz (80 Delega), Pietraszewski, Kwiatkowski.

Ostatnie wyjazdowe mecze wałbrzyszan pokazały, że dobrze czują się na obcych boiskach i tym razem było podobnie. Grający z kontry zespół raz po raz stwarzał zagrożenie pod bytomską bramką. Pod nieobecność Nowaka w ataku Zagłębia zagrali Szłykowicz z Kwiatkowskim, ale brakowało im umiejętności wykończenia akcji. W 25’ Kwiatkowski z kilku metrów fatalnie spudłował, z kolei kilka minut później po błędzie obrońców i złym wyjściu Masseliego Pietraszewski nie potrafił ulokować piłki w opuszczonej bramce. Gospodarze nie potrafili sobie poradzić z twardo grającą obroną gości. Młodszy Wilim był całkowicie niewidoczny toteż został zmieniony przez Powieczkę. Ten z kolei ożywił poczynania miejscowych, ale brakowało mu osobiście szczęścia. W 51’ w dogodnej sytuacji przerzucił piłkę nad Matyskiem, a piłka wylądowała na aucie,a w 56’ z 3 metrów przed wałbrzyską bramką posłał piłkę tuż obok słupka. Gdy wydawało się, że mecz zakończy się bezbramkowym remisem w ogromnym zamieszaniu podbramkowym Mandziara głową zdołał ulokować piłkę w wałbrzyskiej bramce. Po meczu wszyscy gratulowali strzelcowi bramki oraz obchodzącemu w tym dniu urodziny trenerowi Teodorowi Wieczorkowi. 

Legia tymczasem w końcu powstrzymana: 1:3 w Zabrzu. Nie wykorzystał tego Ruch, który zaledwie remisuje u siebie z GKS Katowice 2:2, a z kolei ROW uległ w Warszawie Gwardii aż 0:3!  W tabeli wciąż liderem Legia (18 pkt) przed Ruchem (16) i Górnikiem (15). Zagłębie z 9 punktami spada na 9.miejsce.

40 lat minęło - Zagłębie Wałbrzych trzecim zespołem ekstraklasy! cz.3

 ROW: Pelczar – Wieczorek, Golla, Konsek, Kamiński, Skóra, Gach, Szulik, Klosek, Lerch, Frydecki.

Zagłębie: Szeja – Dworniczek, Cieszowiec, Pawlica  (46 Kwiatkowski), Galas, Paździor, Szłykowicz, Osuch, Nowak, Stachuła, Pietraszewski

czerwona kartka: Galas (78 –za obrazę sędziego liniowego). widzów 10 000

W piątej kolejce Zagłębie pojechało do Rybnika i niestety przegrało 0:2. Plan Zagłębia był bardzo defensywny: aż czterech stoperów: Cieszowiec, Galas, Paździor i Osuch wspomagani przez defensywnie usposobionego Szłykowicza. Tymczasem zawiódł ten, który do tej pory był ostoją wałbrzyskiego zespołu – Marian Szeja. Najpierw rzucił się w kierunku piłki, która szybowała na aut, chwycił ją, wypuścił z rąk z czego skrzętnie skorzystał sprytny Lerch i ROW objął prowadzenie. Kwadrans później Szeja minął się z górną piłką i znowu wykorzystał to Lerch i było 2:0. Do przerwy dwukrotnie Szulik oraz Frydecki nie potrafili umieścić piłkę w wałbrzyskiej bramce. Wałbrzyszanie choć źle nie grali zeszli z boiska pokonani. Po meczu Antoni Brzeżańczyk (trener Zagłębia) powiedział: Nerwowość zgubiła moich podopiecznych, już czwartą bramkę tracimy w tak łatwy sposób.

W meczu na szczycie Stal Mielec remisuje 0:0 z Legią, w derby Bytomia Szombierki przegrywają z Polonią 0:2. Rozpędzony Ruch wygrywa 4:1 z Sosnowcem. Budzi się Górnik, który po golu Lubańskiego wygrywa w stolicy z Gwardią 1:0. Liderem Ruch (9 pkt) punkt przed Legią. Zagłębie z trzema punktami wyprzedza w tabeli tylko Sosnowiec (2 pkt) i Gwardię (1 pkt).

Zagłębie: Szeja – Dworniczek, Paździor, Cieszowiec, Pawlica, Stachuła, Gawron, Pietraszewski, Nowak, Szłykowicz, Kwiatkowski (46 Delega).

Górnik: Gomola – Wraży, Oślizło, Latocha, Gorgoń, Szołtysik, Szarzyński (46 Skowronek), Olek, Banaś, Lubański, Wilim.

Aż widzów 20 000 przybyło na Ratuszową i nie zawiodło się. Ze strony finalisty Pucharu Zdobywców Pucharów technika, taktyka, ze strony gospodarzy ambicja i wola walki. Do przerwy podopieczni trenera Szuszy miała lekką przewagę, ale Lubańskiego i spółkę wyłączył znakomicie blok defensywny zielono-czarnych. Krótko przed przerwą Lubański po zagraniu z Wilimem, zmylił dwóch obrońców i w sytuacji sam na sam strzelił obok bramki. Po zmianie stron podobną sytuację zmarnował Wilim. W 60min. przedzierającego się w polu karnym rywala Skowronka podciął Gawron i sędzia Norek podyktował rzut karny, który na bramkę zamienił sam poszkodowany. Wyrównanie padło dopiero na dwie minuty przed końcem meczu: w zamieszaniu podbramkowym Delega oddał ostry strzał w słupek zabrskiej bramki, moment zawahania się obrońców wykorzystał Pietraszewski i ulokował piłkę w siatce! Remis jest niewątpliwym sukcesem miejscowych u których znakomicie zagrała obrona na czele z pewnie broniącym Szeją. Znów we znaki obrońcom rywala dał się Nowak, w Górniku wybijającymi się postaciami byli: Gorgoń, Banaś i Wilim. Po meczu powiedzieli:

Antoni Brzeżańczyk (trener Zagłębia): Powiem szczerze: tym razem gra Górnika podobała mi się, widać lepszą szybkość i zgranie w napadzie. Grę Górnika wyżej cenię niż Legii z którą graliśmy nie tak dawno. Sam mecz był pięknym widowiskiem.

W lidze na prowadzeniu Ruch (3:0 w Bytomiu z Polonią, Herman z Marxem z 6 golami na czele tabeli snajperów), Legia punkt mniej, a na trzecim miejscu rybnicki ROW po kolejnym golu Lercha (2:1 ze Stalą Mielec) Wałbrzyszanie po cennym remisie wciąż na dalekim 11.miejscu punkt przed Sosnowcem i dwa nad Gwardią.

Stal: Kukla – Paluch, Smuda (46 Popowicz), Kosiński, Hansel, Gąsior, Kasperczak, Kasprzyk, Maleńki, Lato, Sekulski (46 Karaś).

Zagłębie: Szeja – Dworniczek, Cieszowiec, Paździor, Pawlica, Gawron, Stachuła, Pietraszewski, Szłykowicz, Nowak, Kwiatkowski.

Beniaminek, który dobrą grą zaskarbił sobie sympatię kibiców przegrał mecz z zespołem z dołu tabeli. 15 tysięcy widzów musiało przełknąć naprawdę gorzką pigułkę. Mielczanie przecenili swoje możliwości i w ciągu 4 minut doznali bolesnej porażki. Miejscowych uśpiło prowadzenie uzyskane przez Latę w zamieszaniu podbramkowym. Tymczasem seria błędów popełnionych przez Palucha, Smudę, Kosińskiego i Kuklę spowodowała, że przewaga gości wynosiła 2 gole. Tuż po przerwie szkolny błąd Kosińskiego wykorzystuje Szłykowicz i było praktycznie po meczu. Co prawda Stal dążyła do zmiany niekorzystnego wyniku, lecz wyraźnie ustępowała rywalowi pod względem przygotowania, taktyki, a przede wszystkim dyscypliny gry. Zagłębie mogło się podobać, a na wyróżnienie tradycyjnie zasłużyli Cieszowiec i Paździor w obronie, szybki Nowak. W Stali wyróżnił się Lato, a zawiódł Kasperczak. Po meczu powiedzieli: trener Gajewski: Jestem mocno zaniepokojony postawą zespołu Stali. Takich błędów w I lidze nie wolno popełniać. Trener Brzeżańczyk: Był to dobry mecz, w którym z obu stron akcje mogły się podobać. Z postawy moich chłopców jestem bardzo zadowolony.

Wydarzeniem 7.kolejki był remis Ruchu u siebie ze Stalą Rzeszów (2:2) i zrównanie się z chorzowianami Legii (2:1 W Szombierkach). Pierwsze zwycięstwo odnosi Gwardia (4:2 nad sąsiadującym Zagłębiem Sosnowiec). Polonia Bytom niespodziewanie wygrywa w Szczecinie 2:0 a rewelacyjny ROW wygrywa w Katowicach 1:0. Zagłębie Wałbrzych po 7.kolejkach ma 6 punktów co dało awans z 11 na 8.miejsce.

40 lat minęło - Zagłębie trzecim zespołem ekstraklasy! część 2

Pogoń: Frąszczak -Gołkowski, Fiałkowski, Folbrycht, Jatczak, Czubak (10 Malinowski), Mańko, Kasztelan, Kielec, Jakubczak, Wojciechowski.

Zagłębie: Szeja  – Dworniczek, Cieszowiec, Pawlica, Galas, Gawron , Szłykowicz (70 Kampa), Stachuła , Nowak, Pietraszewski, Kwiatkowski.

12 sierpnia 1970 pierwszy wyjazdowy mecz ligowy Zagłębiu przypadł na Szczecin. Pogoń w premierze została rozbita przez Ruch aż 6:0 i nic dziwnego, że zespół Mariana Kielca chiał się zrehabilitować. Mecz jednak stał na bardzo słabym poziomie. Zwyciężyli gospodarze, którzy włożyli w grę maksimum ambicji i woli walki. Wałbrzyszanie zagrali grubo poniżej swoich możliwości. Bardzo dobrze grała jedynie defensywa nie pozwalając na rozwinięcie skrzydeł przez napastników portowców. Twardo, często nawet zbyt ostro grający obrońcy wybijali często piłkę na oślep licząc na szybkich napastników. Tak też thoreziacy zdobyli prowadzenie. Nowak przejął wybitą piłkę, ograł Fiałkowskiego i wyłożył piłkę Kwiatkowskiemu, który dopełnił formalności. W innych przypadkach kapitalnie bronił Frąszczak. Portowcy mimo posiadania przewagi grali nerwowo i brakowało im skuteczności pod bramką Szei. Celował w tym głównie Kielec, który w 21’ nie potrafił trafić z 3 metrów do pustej bramki,a w 43’ poślizgnął się w podobnej sytuacji. Zrehabilitował się w 65min. kiedy to po okresie bombardowania wałbrzyskiej bramki celnym strzałem wyrównał stan meczu. W odpowiedzi Frąszczak broni groźny strzał Kwiatkowskiego. W końcówce meczu sędzia podyktował rzut karny, który na bramkę zamienił Fiałkowski. W niezwykle ambitnie grającym zespole Pogoni na wyróżnienie zasłużyli: Kielec, Jakubczak i Kasztelan. W Zagłębiu najsilniejszą formacją była obrona z Cieszowcem i Galasem na czele. Podobał się Nowak, a zawiódł na całej linii Szłykowicz. Po meczu Antoni Brzeżańczyk (trener Zagłębia) powiedział: Byliśmy bliscy wywiezienia remisu, ale rzut karny zadecydował o porażce. W mojej drużynie na wyróżnienie zasłużyła jedynie defensywa.

 Wciąż liderem rozpędzony Ruch, który tym razem rozbił w stolicy Gwardię 3:0. Mistrz Legia pokonał w Rzeszowie Stal 3:1 a Robert Gadocha zdobył 2 gole w pierwszych 9 minutach gry. Emocje w Zabrzu, 3 karne i zwycięstwo Górnika nad Szombierkami 4:3. Beniaminek z Mielca wygrywa w Sosnowcu 2:1 mimo że przegrywał 0:1 a wyrównał nabytek z wałbrzyskiego Zagłębia Kasprzyk, Wisła – GKS 1:0, Polonia-ROW 1:1. Najskuteczniejsi po 2.kolejkach z 3 golami Herman (Ruch), Wilim (Szombierki) oraz zabrzanin Skowronek który trzykrotnie pewnie trafiał z 11 metrów. Zagłębie po drugiej kolejce na 8.miejscu

 Zagłębie: Szeja – Dworniczek, Cieszowiec, Galas, Paździor, Pawlica, Szłykowicz, Pietraszewski, Nowak, Stachuła, Kwiatkowski (46 Delega).

Gwardia: Pocialik – Sroka, Jurczak, A.Lipiński, Kielak, Wiśniewski, Dawidczyński (Biernacki), Szymczak, Marczak, Szarama, Masztalerz.

W trzeciej serii terminarz wyznaczył wyjazd na Łazienkowską ale z powodu przełożenia meczu trzecim ligowym bojem był mecz 4.kolejki z inną stołęczną drużyną. Na Ratuszową przyszło ledwie 3 000 widzów. Przeciwnikiem była warszawska Gwardia ubiegłoroczny beniaminek który sezon wcześniej wygrał pod Chełmcem 3:2. „Wysoka cena za niewykorzystaną szansę” -pisał Sport po tym meczu. Chodziło o sytuację z 51min.przy stanie 1:1, kiedy to warszawski napastnik Szarama przejął podanie głową Cieszowca, minął Szeję i spacerkiem podążał w kierunku pustej bramki. Wszyscy już dopisali drugiego gola gwardzistom, kiedy Szalama będąc na linii bramkowej strzelił prosto w słupek!!! Za moment atak gospodarzy i Pietraszewski pakuje głową piłkę do siatki, lecz arbiter nie uznaje bramki dyktując „jedenastkę”. Pewnym egzekutorem jest Szłykowicz i jest 2:1. Zamiast prowadzenia gości prowadzenie zielono-czarnych, zamiast dramatu na trybunach euforia. Początek meczu należał do miejscowych, Pocialika zatrudnili Szłykowicz ze Stachułą. W okresie dużej przewagi górników prowadzenie niespodziewanie uzyskali goście. Szarama przedarł się przez obronę Zagłębia i mocno strzelił na bramkę Szei – sparowany strzał głową Masztaler poprawił i było 0:1. Utrata bramki nie załamała gospodarzy, którzy jeszcze mocniej przycisnęli i wyrównali za sprawą strzału Szłykowicza z 20 metrów. Po zdobyciu drugiej bramki Zagłębie podkręciło tempo i okresami nie schodzili z pola karnego rywali. Dwukrotnie Pocialik broni groźne strzały Nowaka. Wreszcie rezerwowy Delega uderzył z 20m a piłka odbita od słupka wpadła do siatki. 3:1. Gwardziści nie załamali się i próbowali odwrócić losy meczu, lecz Masztaler spudłował z 3m, a po strzale Biernackiego piłka odbiła się od pleców Marczaka, który w ten sposób uchronił wałbrzyszan od utraty bramki. Mecz zakończył się zasłużonym sukcesem Zagłębia, a najlepszym na boisku był Nowak. W zespole gości na wyróżnienie zasłużył dobrze broniący Pocialik. Udanie w Wałbrzychu zadebiutował Paździor a skutecznością błysnął Szłykowicz. Mimo porażki Gwardia pozostawiła po sobie dobre wrażenie zwłaszcza podobała się gra Kielaka, Marczaka i Masztalera. Po meczu Antoni Brzeżańczyk powiedział: Po utracie bramki obawiałem się o wynik meczu. Jednak moi zawodnicy wykazali dużą odporność psychiczną, nie załamali się i odnieśli cenne zwycięstwo.

Wydarzeniem 3.kolejki był mecz Ruchu z Górnikiem. Wygrał lider 3:2, choć zabrzanie odrobili dwubramkową stratę. Z kompletem punktów również Stal Mielec po zwycięstwie nad Polonią 1:0. Z kolei w 4.kolejce liderujący duet stracił punkty: Ruch remisując w Krakowie z Wisłą 2:2, a mielczanie w Rzeszowie w pojedynku dwóch Stali (porażka aż 0:3).Nie zwalnia tempa Legia (3:0 z ROWem), a Górnik zremisował w Zabrzu z Pogonią 0:0.

 Legia: Kalinowski – Stachurski, Niedziółka, Zygmunt, Trzaskowski, Pieszko, Deyna, B.Blaut, Żmijewski, Małkiewicz, Gadocha.

Zagłębie: Szeja – Dworniczek, Paździor, Cieszowiec, Szłykowicz, Stachuła, Gawron, Pietraszewski, Nowak, Delega (65 Pawlica), Kwiatkowski.

Zaległy mecz przeciwko mistrzowi Polski Zagłębie rozpoczęło z respektem, zostawiając w ataku osamotnionego Nowaka. Żelazna dyscyplina taktyczna, krótkie krycie – to zdawało egzamin prawie przez całą pierwszą połowę. Wtedy w zamieszaniu podbramkowym Szeja broni dwie bomby z bliska, ale jest bezradny wobec strzału Blauta i Legia uzyskuje prowadzenie. Po przerwie goście się odkryli a to skrzętnie wykorzystali gospodarze mając w swych szeregach najlepszego na boisku Gadochę oraz pracowitych Pieszkę i Blauta. W 53’ Pieszko mocno strzelił na bramkę Zagłębia, piłka odbiła się od obrońcy a nadbiegający Małkiewicz dopełnił formalności. W podobnych okolicznościach padł trzeci gol: strzał Gadochy sparował Szeja, a dobitka Pieszki wylądowała w siatce. Przewaga Legii w drugiej połowie była przygniatająca. Szei w sukurs przyszedł dwukrotnie słupek i raz poprzeczka. Nieudolność strzelecka Małkiewicza również była aż nad wyraz widoczna. W zespole gospodarzy zawiodła druga linia: słabo zagrał Deyna, zabrakło Ćmikiewicza. W Zagłębiu najkorzystniej zaprezentowała się defensywa z Cieszowcem i Szłykowiczem na czele oraz szybki Nowak. Po pełnych 4.kolejkach prowadził Ruch przed Legią po 7 punktów, trzecia była Stal Mielec (6), Zagłębie Wałbrzych na 9.miejscu z 3 punktami, a tabele zamykają Polonia, Zagłębie Sosnowiec po 2 punkty i Gwardia Warszawa z jednym punktem.