poniedziałek, 31 stycznia 2011

Mrowiec - polski heros w Szkocji rodem z Wałbrzycha


W Wałbrzychu niewielu go kojarzy, w kraju również, a tymczasem po wyjeździe Artura Boruca z Glasgow do Florencji stał się pierwszym ambasadorem polskiego futbolu w Szkocji! Adrian Mrowiec urodził się 1.12.1983 i ten wychowanek wałbrzyskiego Górnika, będąc nastolatkiem zaliczył epizod w SMS Wrocław by trafić do krakowskiej Wisły. Stamtąd trafił do reprezentacji Polski i bodaj jedyny raz dane mu było wystąpić na murawie Stadionu 1000-lecia. W 1999 OZPN Wałbrzych był organizatorem meczu juniorów Polski z Irlandią Północną. Wygraliśmy 4:1 a ostatnią bramkę dla kadry Antoniego Szymanowskiego zdobył właśnie Adrian. Z tamtej kadry największą karierę zrobił Paweł Brożek.  Mrowiec nie miał tyle talentu i szczęścia co jego słynny kolega z Wisły. Był w wieku juniora wypożyczany do innych klubów (m.in. Szczakowianka Jaworzno), za kadencji Henryka Kasperczaka załapał się do szerokiej kadry wielkiej Wisły, ale nie zaliczył ani minuty na ligowym boisku. Na pamiątkę zostały zdjęcia grupowe na których Adrian wyróżniał się utlenioną fryzurą. Przełomem okazał się wyjazd na Litwę.  W 2008r. wraz z zespołem FBK Kowno dokonał wielkiej rzeczy – w eliminacjach Ligi Mistrzów wyeliminował Glasgow Rangers. A że właścicielem zarówno Serc z Edynburga jak FBK był Litwin Władimir Romanow, Mrowiec został się zawodnikiem Hearts of Midlothian. Kontuzja, kilkanaście meczy, ale i wybór na Piłkarza Meczu przeciwko Aberdeen. Sezon 2009/10 to wypożyczenie do gdyńskiej Arki. Po udanych sparingach dyrektor sportowy Andrzej Czyżniewski szumnie zapowiedział, że Adrian wkrótce stanie się podstawowym graczem reprezentacji Polski. Tak różowo jednak nie było. Grał średnio: z jednej strony potrafił wykonać karnego w 90 minucie w Kielcach, ale i zmarnować jedenastkę w PP z Jagiellonią. Był autorem jednej z najpiękniejszych bramek sezonu – szkoda że był to samobój w jesiennym meczu z Wisłą w Gdyni. O miejsce w składzie nie zawsze wygrywał rywalizację z młodszym, uznawanym przez Czyżniewskiego polskim Gerrardem Marcinem Budzińskim, ale mimo to trener Dariusz Pasieka chciał go zatrzymać na następny sezon. Niestety, skończyło się wypożyczenie, a gdynian nie stać było na wykupienie Mrowca z Hearts. Bogatszy o doświadczenia ze słabiutkiej polskiej ligi wrócił do Edynburga i stał się podstawowym graczem rewelacyjnie grających w tym sezonie Serc.  O takiej pozycji w zespole Adrianowi może zazdrościć nie tylko rodak z zespołu Dawid Kucharski (wcześniej Amica, Lech) ale również zmiennik Boruca w Celticu Łukasz Załuska. Twardo grający, bezkompromisowy w poczynaniach zdobył uznanie zarówno kolegów z zespołu jak i dziennikarzy.  Coraz częściej udziela wywiadów, jest bohaterem artykułów.  Można się dowiedzieć, że koledzy za twardą grę Adriana porównują do włoskiego twardziela Gattuso.
Tydzień temu Hearts sensacyjnie pokonali Glasgow Rangers, a Mrowiec został okrzyknięty bohaterem meczu. Serca zajmują trzecią lokatę gwarantującą udział w eliminacjach Ligi Europejskiej, ale po cichu w Edynburgu zaczynają myśleć o detronizacji duetu z Glasgow. Co prawda porażka wyjazdowa z Celtami 0:4 ostudziła rozpalone głowy z Edynburga, ale nie zmienia to faktu, że Hearts są rewelacją sezonu a jednym z głównym ogniw jest wałbrzyszanin.

środa, 26 stycznia 2011

Z boiska do aresztu

Wtorkowe popołudnie w Dzierżoniowie skończył się sparing ekstraklasowego Górnika Zabrze z pierwszoligowym MKS Kluczbork. Był to wyczerpujący sparing, bo zamiast planowych czterech kwart po 25 minut trenerzy obu drużyn zdecydowali się wydłużyć czas kwart o 5 minut. Wygrali górnicy 4:2, a trener MKS zamiast analizować nowopozyskanego trio z wrocławskiego Śląska został zabrany przez funkcjonariuszy CBA na 48 godzin. 48-letni Grzegorz Kowalski dzięki wnioskowi Prokuratury Apelacyjnej we Wrocławiu stał się nagle Grzegorzem K. i trafił do większości portali internetowych. Oczywiście kluczborski klub wydał oświadczenie, że zatrzymanie nie ma związku z jego pracą w Kluczborku. Kowalski przed dwoma laty był kandydatem do ratowania opolskiej Odry, ale dziennikarze wykopali kilka spraw z przeszłości i nowym trenerem został Piotr Rzepka. Zarzuty wobec wrocławskiego trenera dotyczą okresu jego pracy we wrocławskim Śląsku. Ale po kolei. Grzegorz Kowalski był solidnym obrońcą, ale jako piłkarz dał się zapamiętać dzięki epizodowi gry w dalekiej Azji. Pracę szkoleniową zaczął w Ślęzie Wrocław, z której do wielkiej(?) piłki wyciągnął Klub Piłkarski Wałbrzych. KP właśnie dość szczęśliwie zakończyli drugoligowy sezon 1996/97 wspomagając się szybkimi wypożyczeniami graczy Ślęzy (Hubert Łukasik i Jacek Sorbian). Latem gdy dogrywano transfery tych graczy i wypożyczenie śp. Grzegorza Rosińskiego doszło do zatrudnienia Grzegorza Kowalskiego w roli I trenera KP Wałbrzych. Sezon 97/98 nie zaczął się ciekawie, ale z czasem zespół zgrał się, przyszli nowi zawodnicy, zawiązano Sportową Spółkę Akcyjną „Górnik” a wałbrzyszanie stali się rewelacją wiosny. Zasługi trenera Kowalskiego w najlepszy bodaj sezon w ostatnich dwóch dekach wałbrzyskiego ligowca są w Wałbrzychu niedocenione. Najpierw oczyścił atmosferę w klubie pozbywając się „hamulcowych” – Sebastiana Matuszaka i Mirosława Otoka, to przy nim odblokowali się Murawski z Zawalniakiem, o Jelonkowskiego, Sorbiana zaczęły pytać kluby ekstraklasy. Jedynym zgrzytem jego kadencji był niespodziewanie przegrany wiosenny mecz u siebie z potrzebującą punktów zielonogórską Lechią 1:2. Po tym meczu wielu podejrzewało sprzedanie meczu, na szczęście przyszedł wygrany derbowy pojedynek ze Śląskiem i kibice zapomnieli. Po sezonie zespół został wycofany, ale już wtedy przy Ratuszowej Grzegorza Kowalskiego nie było, bowiem został zaangażowany przez Śląsk Wrocław. Potem trenował m.in. Polar, Czarnych Żagań, Inkopaks Wrocław, Lechię Zielona Góra. Z GKP Gorzów wszedł do 1.ligi co zaowocowało tytułem Trenera 2008roku w Lubskiem. Na krótko zawitał Ślęzy/Gawina Wrocław, z którym przegrał baraże o awans do 1.ligi z … GKP Gorzów. Pracując z kolei z MKS Kluczbork utrzymał zespół w 2010 roku (nominowany do tytułu Trenera Sezonu!) a i w obecnym zespół prezentuje się nie najgorzej. 
Skoro są sukcesy sportowe to czego CBA chce od niego? Dotyczy okresu jego pracy w Śląsku Wrocław, któremu pomagał Grzegorz Schetyna. Kowalskiego oczerniają zeznania dotychczas zatrzymanych arbitrów.
Oto cytaty podawane przez śledzącego korupcję autora blogu pilkarskamafia.blogspot.com:

"23 sierpnia 2003 rozegrany został mecz III ligi Chrobry Głogów – Śląsk Wrocław. Mecz zakończył się zwycięstwem Śląska 2 do 0. Sędzią tego meczu był Tomasz W. a asystentem Mirek K. K. miał dobre układy z ówczesnym trenerem Śląska Grzegorzem K. K. mówił mi, że za ten mecz dostali od Śląska 3 tys. zł. Nie wiem kto dawał te pieniądze i nie wiem czy K. podzielił się z W., ale podejrzewam, że się podzielił. Wiem, że Mirek K. miał dobre układy z Grzegorzem K. i, że to trener załatwiał mecze, bo później jak sędziowałem na Śląsku Wrocław to K. pytał mnie czy wszystko dobrze z Grzesiem K., czy dostałem od niego kasę. Z tego co wiem to Śląsk Wrocław w sezonie 2003/2004 kupował większość meczów".

 "Następny mecz to mecz z dnia października 2003 między Lechią Zielona Góra a Śląskiem Wrocław zakończony wynikiem 3:4 dla Śląska. Tutaj padła propozycja ze strony gości. Dzwonił do mnie Grzegorz K., trener Śląska. Dzwonił dwa dni przed meczem z telefonu komórkowego kierownika drużyny. Wiem to bo tak mi powiedział, że dzwoni z takiego telefonu. Powiedział, że jest 4 tysiące złotych za zwycięstwo. O remisie nie mówił nic. Zgodziłem się na to. Z tego co pamiętam od razu umówiliśmy się, że przed meczem otrzymam pieniądze. Miały mi być przekazane w barze w Polkowicach, gdzie mieliśmy się spotkać po drodze. Za późno wyjechałem na ten mecz i wiedziałem, że się spóźnię. Zadzwoniłem do K. lub kierownika drużyny Śląska i powiedziałem o tym. Odpowiedziano mi, że w związku z tym oni jadą i poczeka na mnie Janusz J. Nie wiem kim on był w Śląsku. Dojechałem na miejsce do Polkowic i J. zabrał się z nami do Zielonej Góry. Pieniądze przekazał mi w Polkowicach.
Grzegorz Kowalski swego czasu próbował sił w wyborach samorządowych z partii Dutkiewicza. 

wtorek, 25 stycznia 2011

Solarz - piłkarz, działacz, trener, menadżer

To że byli piłkarze zostają trenerami to rzecz pospolita. Czasem zostają działaczami, prezesami nawet klubu (vide GKP Gorzów Wlkp.). Niektórzy sędziami (przykład z wałbrzyskiego podwórka – Marek Grzywacz), a jeszcze inni profity chcą zyskać w roli piłkarskich menadżerów. Najbardziej znani ex piłkarze w roli menago to Cezary Kucharski (transfer Lewandowskiego Znicz-Lech-Dortmund), Marek Citko czy Mariusz Piekarski. Dla ciekawskich lista oficjalna menadżerów piłkarskich z licencją FIFA:
http://www.fifa.com/aboutfifa/federation/administration/playersagents/association=pol.html
Są też ludzie którzy łączą te funkcje. Najbardziej powszechnym procederem jest grający trener, rzadziej grający prezes (choć byli u nas tacy jak choćby Mariusz Tatuśko w Mieroszowie czy Romuald Górski na początku w Sparcie Świdnica). Ale grający menadżer?  Proszę bardzo jest i u nas. Ba, nawet niedawno miał za sobą epizod trenerski i to nie na niskim szczeblu. O kim mowa? O Jarosławie Solarzu. Popularny Soli to wychowanek świdnickiej Polonii ze złotego jej okresu pierwszej połowy lat 90-tych ubiegłego wieku. Kariera piłkarska była bardzo barwna: latem 1995 trafił do trzecioligowego KP Wałbrzych jak defensywny pomocnik. Z tej pozycji zdobył zresztą jedynego gola podczas historii występów w klubie z Ratuszowej.  Z potrzeby chwili został stoperem i mimo, że nie spełniał pokładanych w nim nadziei, popełniał proste błędy stał się podstawowym graczem na wiele sezonów. Z wałbrzyskim zespołem zdobył awans do II ligi, przeżył wycofanie się z niej, awans do III ligi oraz spadek z niej w 2001. Przez 6 lat Jarek w barwach KP, potem Górnika SSA a na końcu KP Górnika/Zagłębia Wałbrzych rozegrał aż 190 meczy (1 gol, 9 żółtych i żadnej czerwonej kartki). Po spadku przeszedł dość sensacyjnie do czwarto ligowych Łużyc Lubań, gdzie szybko został wyłowiony do wrocławskiego Polaru, gdzie na zapleczu ekstraklasy zagrał półtora sezonu osiągając ćwierćfinał PP w 2003roku. Stamtąd wyemigrował do GKS Bełchatów (7m. w 2003/04, ale tylko 7 meczy bowiem przegrał rywalizację ze Słowakiem Froelichem –obecnym grającym działaczem Sandecji Nowy Sącz). Następne 2 sezony spędził również w 2.lidze tyle, że w woj.świętokrzyskim (KSZO i beniaminek, który spadł po mocno podejrzanych barażach HEKO Czermno). Latem 2006 za drugim podejściem w karierze staje się graczem wrocławskiego Śląska. Przy Oporowskiej furory nie zrobił i w wieku chrystusowym wyemigrował do ciepłej Hellady. Trzecioligowy sezon w APS Zakythos skończył się dla niego trzecią w karierze degradacją. Od lata 2007 Soli był podporą macierzystego klubu ze Świdnicy występującego pod szyldem Sparta/Polonia. Najpierw był popis w IV lidze, choć 1.miejsce miało być przypisane dla Górnika Polkowice. Gdyby świdniczanie wygrali baraże z Czarnymi Żagań (2:3,1:2) to Solarz ponownie grałby w drugiej lidze (tyle że obecnie jest to trzecia klasa rozgrywkowa). Następny sezon to drugie miejsce w 3.lidze i ponownie przegrane baraże (tym razem z Zagłębiem Sosnowiec). 4 meczami i 1 golem dołożył również cegiełkę do zdobycia 1.miejsca przez drużynę rezerw w okręgówce. Miniony sezon 2009/10 to wydawało się pożegnanie z boiskiem w roli piłkarza. Po kontuzji jesienią pełnił rolę kierownika drużyny, a wiosną po dymisji Marcina Cilińskiego został pierwszym trenerem. Zespół mający walczyć m.in. z Górnikiem PWSZ o awans do drugiej ligi zajął dopiero szóste miejsce. Bilans Soliego-trenera 3 zwycięstwa, tyleż samo remisów i 6 porażek. Zarząd klubu podziękował mu za pracę w czerwcu. A kilka tygodni później Solarz pojawił się w roli zawodnika Gromu Witków! 
Jako o menadżerze piłkarska Polska usłyszała o nim przy okazji niespodziewanego transferu Arkadiusza Piecha do łódzkiego Widzewa. Piech, mający wcześniej problemy z narkotykami i prawem nie zbawił słynnego klubu ba w ogóle tam nie zaistniał na poważnie, ale obecnie grywa w chorzowskim Ruchu i jest jednym z najbardziej rozpoznawalnym wychowanków Polonii Świdnica! Czasem tak jak w ub.sezonie w meczu z Legią wpisze się na listę strzelców. Drugim najbardziej znanym podopiecznym Solarza jest Janusz Gol, który po transferze do GKS Bełchatów stał się rewelacją ligi, trafił do reprezentacji Polski a obecnie jest łakomym kąskiem dla możnych naszej ligi. W czerwcu wygasa mu kontrakt z GKS, który proponuje mu podwyżkę, ale okazało się, że po Gola zgłasza się Lech i Legia! A w doniesieniach prasowych przewijały się nazwy Zagłębia Lubin czy Wisły Kraków. Prowizja za ten transfer na pewno byłaby wysoka, ale póki co wszystko wskazuje że Gol do końca kontraktu, czyli do 30 czerwca grać będzie w Bełchatowie i dopiero latem za darmo odejdzie do innego klubu.

piątek, 21 stycznia 2011

Skauting po wałbrzysku - czy w ogóle istnieje?

Rok 1992. Ostatnia strona Gazety Robotniczej/Wrocławskiej. Jak co poniedziałek wyniki weekendowych spotkań. Czwarta liga dolnośląska, wśród strzelców bramek dla outsidera rozgrywek Olszy Olszyna widnieje nazwisko Krzysztofa Trojanowskiego i dodatkowa adnotacja o jego wieku – 16 lat.  Jakoś to nazwisko zapadło mi w pamięci i po pewnym czasie ten drobny szczegół prasowy przypomniał mi się jak okazało się, że popularny wśród rówieśników „Trojan” został juniorem wałbrzyskiego Zagłębia.  On i jemu podobnych graczy w Wałbrzychu było pełno i nie tylko w Zagłębiu, ale i w Górniku.  Zakwaterowani w internatach uczyli się i to  niekoniecznie w górniczych szkołach. Czasem rywalizacja na szczeblu szkół ponadpodstawowych były ciekawsze niż mecze ligi juniorów.  Z chwilą kryzysu, upadku futbolu co spowodowało fuzję w KP Wałbrzych zanikł również proces sprowadzania utalentowanych graczy z b.województwa wałbrzyskiego czy też z dalszych regionów. Późniejszy ekstraklasowy zawodnik Piotr Jacyna do wałbrzyskiego Zagłębia trafił  z dalekiego Pieńska, bliźniacy Gorządowie z Pieszyc, Sebastian Matuszak ze Strzegomia. Wcześniej siła drugoligowego Górnika oparta była na graczach Bielawianki czy Świdnicy. Wielu graczy z Boguszowa trafiło wałbrzyskich ligowców (Rowiński, Stępień, Lakus).Wspomniany przeze mnie na wstępie Trojanowski nigdy nie wystąpił w seniorach Zagłębia czy KP, ale rywalizował przeciwko wałbrzyszanom w II lidze – w sezonie 1996/97 kiedy przyjechał z legnicką Miedzią. 
 Jeszcze na początku dekady juniorzy Górnika/Zagłębia liczyli się w kraju. W 2001 powtórzyli sukces z 1998, czyli czwarte miejsce w MPJ, ale żaden z nich nie doszedł nawet do szczebla zaplecza ekstraklasy. Zespół oparty był na graczach miejscowych. Jeszcze były wysokie miejsce w turnieju o Puchar Solidarności w Żarowie, a tak posucha trwająca do dziś. „Perełki”, które pojawiają się i błyszczą indywidualnie w turniejach szybko zostały wyłowione czy to przez lubińskie Zagłębie (Łaski, Dziekan i inni) czy wielkopolską Akademię Piłkarską Remes w Opalenicy (Oświęcimka, Sawicki). Dopiero w obecnym sezonie coś drgnęło i juniorzy w DLJ są tuż za Zagłębiem Lubin, choć w Wałbrzychu mogą zazdrościć lubinianom wszystkiego:  zaplecza logistycznego, skautingu, sukcesów.  Nikt nikogo nie przekona, że nagle w Lubinie pojawiło się pokolenie uzdolnionych zawodników. Ściąga tam się utalentowanych juniorów (i młodszych) , zapewnia się im znakomite warunki, płaci satysfakcjonujące stypendia, trenowani są na znakomicie przygotowanych płytach, trenowani przez trenerów wciąż doskonalących swój warsztat itd. Itp. Najzdolniejsi trafiają do Młodej Ekstraklasy lub są wypożyczani do innych klubów od pierwszoligowych Polkowic począwszy. A jak wygląda to w Wałbrzychu? Dla najzdolniejszych pozostaje obecnie w reaktywowanych rezerwach lub wypożyczenie do Juventuru, Mieroszowa bądź Gorc a w najlepszym wypadku do Szczawna Zdrój.  Swego czasu gwiazdą juniorów był Mariusz Antas, który nigdy nie zadebiutował przy Ratuszowej w barwach Górnika, bo na murawie Stadionu 1000-lecia wybiegł w meczu IV ligi w barwach MKS Szczawno Zdrój, a obecnie rywalizuje przeciwko rezerwom Górnika w barwach … Jokera Jaczków (choć wiosną być może w wałbrzyskiej okręgówce w Victorii Świebodzice).
Problemy z otworzeniem klasy sportowej o profilu futbolowym na Podzamczu to też znak złego stanu rzeczy.
Swego czasu w dorocznym zestawieniu talentów tygodnika Piłka Nożna można było znaleźć nazwiska wałbrzyskich graczy. Niektórzy, tak jak Adam Matysek, byli najlepsi na swojej pozycji. Teraz możemy liczyć jedynie na Kornela Dusia wśród napastników…
Końcówka jesieni drugoligowej kiedy Robert Bubnowicz wystawił w podstawowej jedenastce Michała Łaskiego oraz dał szansę Mateuszowi Sawickiemu daje małą nadzieję na lepsze czasy dla młodych wychowanków. Również wysokie miejsce juniorów w DLJ przed wrocławskimi zespołami może być symptomem poprawy. Póki co jedynym graczem z juniorów, którzy trafili do szerokiej kadry jest bramkarz Jarosiński. Gaspar Otok najprawdopodobniej wzmocni świebodzicką Victorię. Półtora roku temu przeprowadzony został test –mecz dla kandydatów do gry w Górniku PWSZ. Większość nazwisk anonimowych, z których wypłynął jedynie wałbrzyski wychowanek Łaski oraz Daniel Sygnatowicz grający obecnie w 3.lidze (był bliski angażu przy Ratuszowej). Szkoda, że częściej nie ma przeglądu najzdolniejszych juniorów choćby dawnego województwa wałbrzyskiego. Co jakiś czas wypływa uzdolniony rocznik czy to w Świdnicy czy to w Świebodzicach, Dzierżoniowie, Ząbkowicach a ostatnio Żarowie i juniorzy rywalizują w DLJ.  Czy nie warto by było przyjrzeć się tym graczom nie tylko w przypadku ligowej rywalizacji?

środa, 19 stycznia 2011

Podsumowanie dekady cz.4

Tym razem tylko o niezbyt chlubnych momentach w minionej dekadzie.

Najdotkliwsze porażki dekady:
2001 (III liga)- Wałbrzych Górnik/Zagłębie -MK Górnik Katowice 0:1 (0:0)mecz 36.kolejki był ostatnią szansą wałbrzyszan by uniknąć degradacji. Do katowiczan piłkarze prowadzeni wówczas przez Józefa Borconia tracili ledwie 3 punkty, ale zwycięstwo i dobra postawa w pozostałych 2 meczach mogła wywindować wałbrzyszan ze strefy spadkowej nawet na 9.miejsce! Niestety, gra beznadziejna a końcówka tragiczna. Gol stracony w 81min. a w ostatniej karnego nie strzelił Adam Jaworski  i degradacja stała się faktem.
2001 (IV liga) – Wałbrzych Górnik/Zagłębie – Strzelinianka Strzelin 1:3 (0:2) inauguracja IV-ligowego sezonu 2001/02, gdzie do spadkowicza z 3.ligi przyjechała Strzelinianka i łatwo wypunktowała słynnego ligowca. Po 5 minutach było już 2:0. Był to zwiastun, że inne potęgi typu GKS Żórawina będą wywozić punkty z Wałbrzycha. Mecz historyczny jako jedyny ligowy został rozegrany na bocznej płycie Stadionu 1000-lecia.
2001 (PP) –Wałbrzych Akropol – Górnik/Zagłębie 2:1 (1:0)ostatni oficjalny mecz przed wycofaniem się seniorów Górnika/Zagłębia w sezonie 2001/02. To, że źle się działo w drużynie świadczy fakt, że nie wszyscy pamiętali by wziąć dokumenty tożsamości na mecz. Gole dla zwycięzców zdobyli napastnicy będący ikoną Akropolu a potem Czarnych Wałbrzych – Bartosz Kwiatek (grający do dziś) i Tomasz Jastrzębowski (obecnie Juventur Wałbrzych). 
2004 (IV liga) – Królewska Wola, Gawin – Górnik/Zagłębie Wałbrzych 8:2 (4:1) niepokonany do tej pory beniaminek z Wałbrzycha przyjechał do wicelidera i przegrał w rekordowych rozmiarach. Co prawda wśród podopiecznych Bogdana Przybyły zabrakło dotychczasowych filarów defensywy (Lakus, Wolniewicz), w której zadebiutował do tej pory grający w pomocy Robert Bubnowicz. Katem okazał się Kaźmierczak (3 gole), a jedną z bramek zdobył późniejszy ligowiec w Bełchatowie i Cracovii Krzysztof Janus
2008 (B klasa) – Witków Śląski, Iskra – Zagłębie Wałbrzych 7:0 (3:0) był to dopiero trzeci mecz Zagłębia po reaktywacji, ciągła rotacja w składzie, a w Witkowie w bramce wystąpił dotychczasowy napastnik… Mimo to padł wynik, który w historii zasłużonego klubu będzie widniał jako jedna z najwyższych porażek, a w Iskrze będzie się wspominać przez dekady..
2009 (PP) – Mieroszów, Biały Orzeł Mieroszów – Górnik PWSZ 1:0 (1:0) rok wcześniej również w PP górnicy zaaplikowali 7 bramek, tym razem grając w młodzieżowym składzie, ale z Wojtarowiczem, braćmi Michalakami, Wepą, Janikiem i Moszykiem nie byli w stanie pokonać podopiecznych Zbigniewa Góreckiego. Złotą bramkę zdobył grający prezes klubu Mariusz Tatuśko, który swego czasu grał w Wałbrzychu podobnie jak większość zawodników Białego Orła. Wynik był największą sensacją edycji pucharowej a po awansie wałbrzyszan okazało się, że blisko dwa lata przyjdzie czekać kibicom na pucharowe emocji w wykonaniu górników.
2010 (III liga) – Głogów, Chrobry – Górnik PWSZ 4:1 (2:0) mecz prestiżowy zwłaszcza dla kibiców obu drużyn. Wałbrzyscy fani w minionej dekadzie mieli radosne wspomnienia z wyjazdów do Jeleniej Góry ale tym razem powody do radości mieli fani głogowscy. Podobnie jak w jesiennym meczu w Wałbrzychu (1:0 dla Chrobrego) katem górników okazał się Konrad Węglarz. Gol kontaktowy z karnego Przerywacza nie przebudził wałbrzyszan, bo po kolejnych błędach defensywy głogowianie dobili wręcz rywala. Kozłem ofiarnym został bramkarz Rafał Wodzyński broniący po ponad rocznej przerwie w lidze i niestety popełniający błędy. Głogowscy fani te spotkanie wybrali wydarzeniem dziesięciolecia.   
  
TRANSFEROWE NIEWYPAŁY:
Krzysztof LEPUCKI (lato 2005 z Olimpii Kamienna Góra) gdy w poprzednim sezonie ekipę Bogdana Przybyły zasiliło łącznie 11 nowych graczy, spodziewano się, że w drugim sezonie po awansie do IV ligi zespół wzmocni się jakościowo. Tymczasem oprócz weterana Juraszka zespół wzmocnili piłkarze z jeleniogórskiej okręgówki. 25-letni Lepucki miał za sobą grę w SMS Wrocław oraz w Skalniku Czarny Bór gdy ten rywalizował z wałbrzyskim zespołem w A klasie (sezon 2002/03). Początkowo obdarzony zaufaniem miał prowadzić grę zespołu, ale nic z tego pozytywnego nie wynikało. Szybko usiadł na ławce rezerwowych przegrywając rywalizację z młodszym Adrianem Sobczykiem. Gdy Przybyłę zmienił Mordak Lepucki nie wyszedł już na boisko. Od tamtego czasu gra do dziś w Skalniku Czarny Bór, z którym walczy o awans do klasy okręgowej.

Rafał PASIUT (lato 2007 z Orła Ząbkowice)wychowanek Piasta Nowa Ruda przychodził na Ratuszową jako specjalista od awansów, które wywalczył z legnicką Miedzią (do II ligi z I zespołem w 2006 i z rezerwami do IV) i Orłem (do III ligi w 2007).  Z Stanisławem Dziekanem miał być odpowiedzialnym za prowadzenie gry, ale po porażce w Oleśnicy, remisie z Dzierżoniowem przyszła kontuzja w Oławie, która wyeliminowała z kolejnych meczy. Po zmianie trenera Robert Bubnowicz nie widział dla niego miejsca w składzie. Po odejściu z Wałbrzycha zniknął na pewien czas, próbował załapać się do beniaminka IV ligi Bielawianki, a obecnie grywa w Zjednoczonych Ścinawka Średnia.
Grzegorz ROLA (lato 2008 z Motobi Kąty Wrocławskie) lista nabytków przed sezonem 2008/09 była iście imponująca. Na pewno Rola nie był najsłabszym z nich, bowiem miał na koncie występy w „starej” III lidze (Polar Wrocław, Chrobry Głogów), awanse do tej ligi z rezerwami Zagłębia Lubin (2006) i Motobi (2008). Co prawda nie udały mu się testy w Śląsku Wrocław, z różnych względów nie wylądował również w Arce Nowa Sól i Skalniku Gracze, ale wydawał się dobrą alternatywą dla Grzegorza Michalaka, bowiem podczas sparingów przegrał rywalizację z innymi nabytkami (Morawski, Wepa, Tobiasz). W sumie niewiadomo jak Rola grał, bo niewiele zaliczył minut na boisku. Zadebiutował w Złotoryi zmieniając w 55 min. G.Michalaka i złapał żółtą kartkę. Rola zagrał za „Dzikiego” jeszcze w 5 meczach kompletując łącznie 170 minut. Do tego dochodzą 2 pełne mecze w PP. Widać było że Bubnowicz nie stawia na niego zwłaszcza w meczu z Victorią, gdzie zabrakło Michalaka i zamiast Roli na prawej stronie biegał Tobiasz. Zimą wzorem Marcina Masiela trafił do Olimpii Kamienna Góra, drużyny w sumie najgorszej w jakiej do tej pory występował. Jedynym pozytywem była możliwość regularnych występów, z których też nie nacieszył się zbytnio, bo gola nie strzelił, wyrzucony został z boiska, a zespół z hukiem spadł do klasy okręgowej. Później grywał w Austrii a w wolnych chwilach wierny jest Olimpii.
Damian MISAN (2010 z Cracovii) napastnik, który wybił w Miedzi Legnica i nie zaistniał w Cracovii chcąc znowu wrócić do transferowego obiegu trafił do Górnika PWSZ przed rundą wiosenną. Z taką przeszłością wydawało się, że siła ognia górników wzrosła tak, że awans wywalczony zostanie w cuglach. Tymczasem Misan zawodził w ataku (ledwie 3 gole w 15 meczach) z konieczności ustawiany w pomocy dawał więcej niż jako napastnik. Po sezonie z powodów finansowych ani zawodnik ani klub nie był zainteresowany współpracą i Damian ostatecznie wylądował na Cyprze.
Michał PROTASEWICZ (2010 z Floty Świnoujście) zawodnik, który figurował w kadrach klubów holenderskich, niemieckich oraz polskich. Figurował co nie znaczy, że grał. To samo było w ostatnim okresie jego pobytu w Świnoujściu. Protas szukał klubu i załapał się do kadry Górnika w ostatnim momencie. Co w nim widział podczas zgrupowania w Chodzieży trener Bubnowicz? Tego chyba sam Buba nie wie. Przewidziany na lewą obronę nie zdał egzaminu, faulował, łapał kartki, niczym się nie wyróżniał i dobrze się stało, że nie obciąża kasy oraz nie zajmuje miejsca wychowankowi. Więcej pożytku było w B-klasowych rezerwach z Protasewicza, ale przecież nie po to go ściągano.

sobota, 15 stycznia 2011

Podsumowanie dekady - cz.3 bramki

Wałbrzyscy piłkarze zdobywali i tracili piękne bramki jak i zwykłe przypadkowe :) .Szkoda, że nawet do tej pory nie jesteśmy w stanie oglądnąć bramek z WSZYSTKICH meczy. Po awansie Górnika PWSZ do 2.ligi się to co prawda zmieniło i większość można znaleźć w internecie, ale pozostałe drużyny nie mają nawet stron intrnetowych... Nie widziałem wszystkich meczy a co za tym idzie wszystkich goli. Ale oto mój subiektywny ranking naj, naj wśród zdobytych i straconych bramek dekady:

BRAMKI DEKADY:
2001 – Zdzisław PYRDOŁ (gol na 3:0 z GKS Jastrzębie) – była to pierwsza runda Pyrdoła w Wałbrzychu, gdzie błysnął szybkością, walecznością i chciała go m.in. płocka Wisła. We wcześniejszych 4 meczach szarpał, walczył, wypracowywał bramki partnerom, ale zabrakło tego co oczekiwano od niego czyli goli. Tego premierowego zapamiętano ze względu na urodę. Z autu piłkę wrzucił mu Adam Jaworski, „Zipa” w swoim stylu ściął do środku i z ponad 20 metrów huknął w samo okienko bramki Adama Stokowego! Wówczas mecz i tę piękną bramkę oglądało ledwie 250 widzów…

2004 – Wojciech BŁAŻYŃSKI (gol na 1:0 z Polonią Trzebnica) – wałbrzyszanie okrutnie męczyli się z innym beniaminkiem na stadionie przy Ratuszowej. W 86min. gdy wydawało się że nic się nie wydarzy w tym mocno przeciętnym meczu rezerwowy Wojciech Błażyński przy lewej bocznej linii ograł obrońcę i z narożnika boiska zdecydował się na ni to strzał ni to dośrodkowanie- a wyszła przepiękna niespotykana bramka! Piłka ku rozpaczy bramkarza Jaworskiego wpadła w górny róg bramki i Górnik/Zagłębie wygrał 1:0.

2005 – Marcin WOJTAROWICZ (gol na 2:1 z Pogonią Oleśnica) – goście przyjechali do Wałbrzycha notując kapitalną serię 11 zwycięstw w 12 meczach co wywindowało ich na 2.miejscu i apetytami na awans, który z kolei bardzo oddalił się wałbrzyszanom. Przy stanie 1:1 na kwadrans przed końcem spod linii bocznej wolny egzekwował Robert Borkowski, piłkę wypiąstkował Tomasz Idziorek a stojący na 20 metrze Wojtarowicz bez namysłu huknął z woleja w samo okienko! Ta porażka rozwiała nadzieje gości na awans do 3.ligi.

2005- Piotr BROSZKOWSKI (gol na 1:0 z Górnikiem Złotoryja) – wałbrzyszanie jesień AD 2006 rozpoczęli przeciętnie bardziej skupiając się na rywalizacji w PP, gdzie obie bramki z rywalami z woj.śląskiego zdobył Broszkowski. Brocha zdobył 2 gole w ostatnim meczu z Prochowicami (4:0), a mecz w Złotoryi przyniósł pierwsze wyjazdowe zwycięstwo po kapitalnym wolnym z 35 metrów! Po faulu na Porębie, który musiał opuścić boisko Broszkowski uderzył mocno i precyzyjnie nie dając szans Łuniewskiemu. Radość z bramki przyniosła wałbrzyszaninowi drugą żółtą kartkę i przedwczesny prysznic, ale bez konsekwencji na boisku dla zespołu.

2008 – Paweł TOBIASZ (gol na 4:1 ze Ślęzą Wrocław) – w sezonie 2008/09 w IV lidze nie było mocnych na wałbrzyski dream team. Jesienią oprócz Prochowiczanki dobrą grą wyróżniali się piłkarze wrocławskiej Ślęzy, którzy nie ukrywali ambicji awansowych. W 11.kolejce w Wałbrzychu wrocławianie potrafili stawić czoła liderowi. Po przerwie wyrównali na 1:1, ale górnicy szybko wyszli na kolejne prowadzenie. Wynik ustalił Tobiasz w 89 minucie po zagraniu Rytki zza pola karnego kapitalnie przymierzył i piłka wylądowała w przeciwległym górnym rogu bramki Paukszta.

2010 – Marcin MORAWSKI (gol na 4:0 z Orłem Ząbkowice) – w sezonie 2009/10 Morawski zdobył 5 goli z tego aż 4 w dwumeczu z Orłem! Strzał z około 30 metrów wylądował w samym okienku ząbkowickiej bramki. Do takich bramek Marcin przyzwyczaił kibiców dopiero w następnym sezonie.

2010 – Marcin MORAWSKI (gol na 1:1 z Jarotą Jarocin) – w sezonie 2010/11 Morawski wybił się na zdecydowanego lidera zespołu dzięki nie tylko grze w polu ale i fantastycznie wykonywanym rzutom wolny, które dały sporo goli wałbrzyszanom. W niektórych meczach brał sprawy we własne …nogi. Przeciwko Jarocie wykonywał rzut wolny z odległości ok. 30 metrów przy linii bocznej. Wydawało się, że będzie to dośrodkowanie a tymczasem potężnie uderzona piłka precyzyjnie wylądowała przy słupku w samym okienku bramki strzeżonej przez Brzostowskiego. Szkoda tylko, że koledzy pozwolili rywalom wyrównać 2 minuty później.



BRAMKI STRACONE

2004 – Wałbrzych (Górnik/Zagłębie Wałbrzych – Łużyce Lubań 1:1) – ostatni mecz jesieni, do Wałbrzycha przyjeżdżają Łużyce trenowani przez Wiesława Walczaka i dla trzeciej drużyny w tabeli miał być spacerek. Tymczasem perfekcyjnie wykonany rzut wolny w doliczonym czasie gry przez wychowanka wałbrzyskiego klubu Adama Jaworskiego daje remis gościom i stratę 2 punktów przez miejscowych.

2005 – Wałbrzych (Górnik/Zagłębie – Prochowiczanka 1:2) – Prochowice byli tradycyjnie niewdzięcznym rywalem, ale w ostatnim meczu 2005 roku wydawało się, że prochowicki kompleks zostanie wreszcie przełamany. Po golu Traczykowskiego podopieczni Ryszarda Mordaka prowadzili 1:0. Tymczasem na 5 minut przed końcem w zamieszaniu podbramkowym wyrównuje Mirkowski, a w 92 minucie wałbrzyską defensywę z Przerywaczem na czele objechał niczym trampkarzy 19-letni Zieliński i pokonał Wodzyńskiego co spowodowało pierwszą domową porażkę w sezonie 2005/06.

2007 –Oleśnica (Pogoń – Górnik/Zagłębie 2:1) – premiera ligowa w Oleśnicy zaczęła się dobrze dla faworyzowanych wałbrzyszan, którzy objęli po rzucie karnym Bubnowicza. W 23 min. pada jednak gol kuriozum – rzut wolny z prawej strony wykonuje najbardziej znany gracz Oleśnicy Tomasz Jurkiewicz. Popularny Bakero niezbyt udanie wrzuca piłkę w pole karne, ale Rafał Wodzyński źle oblicza lot piłki i ponad jego rękami wpada ona do bramki. Remis a potem gol zwycięski dla Pogoni oznaczał pierwszą porażkę i początek końca pracy trenerskiej Mordaka oraz spadek zespołu.

2007 – Świdnica (Polonia/Sparta - Górnik/Zagłębie 2:1) – świdniczanie sezon 2007/08 mogą uznać za jeden z najlepszych w swoich historii. Zamiast spadkowicza Górnika Polkowice to właśnie piłkarze Tadeusza Masnego zdominowali rozgrywki IV ligi dolnośląskiej. Do meczu z Górnikiem/Zagłębiem zanotowali komplet zwycięstw podczas gdy rywale na wyjeździe nie zdobyli nawet punktu. Tymczasem po golach Gajosa oraz Moszyka był zasłużony remis. W 92 minucie obecny napastnik chorzowskiego Ruchu Arkadiusz Piech idealnie przyjął piłkę na 10 metrze wałbrzyskiego pola karnego, podbił ją, zrobił obrót i strzałem nie do obrony pokonał Jaśkiewicza pozbawiając złudzeń wałbrzyszan.

2008 – Bolesławiec (BKS Bobrzanie – Górnik PWSZ 1:1) – wiosna 2008 to walka o środek tabeli wałbrzyszan po fatalnej jesieni co miało dać awans do nowej trzeciej ligi, która w rzeczywistości była czwartą… Po domowych porażkach z Prochowcami i Oławami i zwycięstwie w Dzierżoniowie podopiecznych Roberta Bubnowicza czekał pojedynek z jesienną rewelacją z Bolesławca, która potrafiła wywieźć komplet punktów z Ratuszowej. W rewanżu górnicy dyktowali warunki gry i zasłużenie prowadzili po golu Borkowskiego. Niestety, zapomnieli że gra się do ostatniego gwizdka sędziego. W 92 minucie nikt nie przeciął podania Ogórka i strzelec gola w Wałbrzychu Chrystian Serkies z 20 metrów strzelił precyzyjnie w okienko pozbawiając gości dwóch punktów.

sobota, 8 stycznia 2011

Podsumowanie dekady -część II. Pamiętne mecze.

W ciągu okresu 2001-2010 rozegrano setki meczy ligowych, pucharowych. Oto te które najbardzije utknęły mi najbardziej w pamięci z różnych względów:

2001 (IV liga) – Wałbrzych, Górnik/Zagłębie – Iskra Kochlice 7:0 (3:0) – mecz outsidera z liderem. Wałbrzyszanie do tej pory nie zdobyli nawet punktu a Iskra 10, ale na murawie różnica była taka, że wyglądało jakby do Wałbrzycha przyjechał zespół grający 2 klasy niżej.  W meczu garstka kibiców nie szczędziła miejscowym gwizdów, bo wynik powinien być o wiele wiele wyższy. Gole dla podopiecznych Bogdana Przybyły strzelali Zawadzki, Marcin Wojtarowicz po 2, Miecznikowski, Kochanowski i Gandera.
2003 (Kl.okręgowa) – Wałbrzych, Górnik/Zagłębie – Akropol Wałbrzych 1:0 (1:0) – piątoligowe derby zgromadziły aż 1500 widzów. Oprawa przygotowana przez kibiców miejscowych, wymalowane włosy piłkarzy gości – atmosfera prawdziwego święta. Kuriozalny gol Adama Wolniewicza (a’la finał PZP Saragossa-Arsenal z 1995) po (wiel)błądzie Dariusza Ilskiego dał wygraną gospodarzom oraz przy równoczesnej niespodziewanej porażce ówczesnego lidera świebodzickiej Victorii w Pszennie awans na pozycję lidera wałbrzyskiej okręgówki, której wałbrzyszanie nie oddali do końca sezonu.
2006 (IV liga) –Wałbrzych, Górnik/Zagłębie-Orzeł Ząbkowice 1:0 (0:0) – po przeciętnej jesieni wałbrzyszanie mieli do prowadzącego Orła 14 punktów straty. Zimą zespół Ryszarda Mordaka osłabił się zamiast się wzmocnić a mimo to przewaga zaczęła topnieć. Dośrodkowanie Grzegorza Michalaka na minutę przed końcem i „główka” Marcina Smoczyka wprawiła w euforię grupkę wiernych fanów. Wałbrzyszanie wylądowali na drugim miejscu ze stratą 6 punktów, ale okazało się że to był łabędzi śpiew Górnika/Zagłębia – na mecie Orzeł miał 9 punktów przewagi a wałbrzyszan wyprzedzili jeszcze rezerwy Śląska oraz Motobi Kąty Wrocławskie. Młodszy „Smoku” 2 lata później w końcówce meczu z Polkowicami powtórzył swój wyczyn, ale dał ledwie jeden punkt.
2008 (IV liga) –Wałbrzych, Górnik PWSZ – Motobi Kąty Wrocławskie 3:2 (0:1) – wiosna 2008 to jedna z najgorszych w dekadzie. O ile na wyjazdach zespół radził sobie poprawnie to u siebie nie wygrał do meczu z Motobi ŻADNEGO meczu! Mimo, że na Ratuszową przyjeżdżały „potęgi” ze Złotoryi czy Zgorzelca. Nadzieja na miejsce w pierwszej szóstce dające awans do nowej 3.ligi dawno minęła. Tymczasem Motobi, które jesienią rozbiło u siebie wałbrzyszan 4:0 po godzinie gry prowadziło 2:0 i nic nie wydawało się że coś się zmieni. Punktem zwrotnym był gol Marka Wojtarowicza na 1:2. W padającym deszczu wałbrzyszanie ruszyli do ataku a na bohaterów wyrośli rezerwowi – szalejący na skrzydle Borkowski oraz strzelec zwycięskiej bramki w 87min. Michał Nadzieja. W międzyczasie z wolnego wyrównał Marcin Masiel. Górnicy jeden jedyny raz w tym sezonie pokazali charakter, którego zabrakło w wielu meczach. Niestety było to jedyne domowe wiosną zwycięstwo piłkarzy Bubnowicza…
2009 (III liga) – Kąty Wrocławskie, Motobi – Górnik PWSZ 0:3 (0:0) – oba kluby miały po tyle samo punktów, ale lepszymi bramkami w tabeli prowadziły Kąteckie lwy, które u siebie zdobyli komplet punktów. Wałbrzyszanie przyjechali dodatkowo osłabieni kartkową absencją swego lidera Marcina Morawskiego, a mimo to pokazali znakomity futbol wygrywając pewnie aż 3:0! Koncert rozpoczął dopiero w 59 min. kapitalnym strzałem Marek Wojtarowicz, potem miejscowych dobili Janik z Moszykiem.
   

  Gol Marka Wojtarowicza w meczu z Motobi. [źródło: katywroclawskie.com]
  2010 (III liga) Nowa Sól, Arka –Górnik PWSZ 0:1 (0:0)-mecz decydujący o awansie Górnika. Były wcześniejsze szanse by ten mecz był tylko formalnością (m.in. zremisowany tydzień wcześniej mecz przyjaźni z Polonią w Świdnicy) a tak doszło do prawdziwego horroru, w którym goście triumfowali po rzucie karnym w 93 minucie gry. Wojnę nerwów z bramkarzem gospodarzy wygrał Piotr Przerywacz. Mecz, który odbył się szerokim echem w ogólnopolskich mediach ze względu na okoliczności zwycięstwa wałbrzyszan - szkoda, że większość z komentatorów nie była w ogóle na meczu...
2010 (II liga) – Wałbrzych, Górnik PWSZ-Miedź 3:2 (2:0) – wałbrzyska inauguracja II ligi wypadła na derby regionu, w których po kapitalnej I połowie gospodarze prowadzili 2:0. Po zmianie stron legniczanie przejęli inicjatywę, wyrównali i byli bliscy wygrania meczu. Jokerem okazał się Bartosz Konarski, który w doliczonym czasie zdobył zwycięskiego gola doprowadzając do ekstazy trzy tysięczną widownię. 
2010 (II liga) – Toruń Elana-Górnik PWSZ 2:2 (2:0) – gdy w 89 min. miejscowi prowadzili 2:0 nikt nie wierzył był Elanowcom stała się krzywda, tymczasem Marcin Morawski i Grzegorz Michalak doprowadzili do remisu.

piątek, 7 stycznia 2011

Podsumowanie dekady - część I

Z końcem 2010 roku minęła pierwsza dekada XXI wieku. Niestety należała ona do najgorszej w historii wałbrzyskiego futbolu. Po pierwsze żaden z wałbrzyskich klubów nie osiągnął znaczących sukcesów – najwyższa klasa rozgrywkowa to trzeci poziom, tak jak obecnie druga liga, w której występuje Górnik PWSZ Wałbrzych.  Oto mój subiektywny ranking najważniejszych wydarzeń piłkarskich lat 2001-2010:
 2001 – wiosna to spadek z III ligi Górnika/Zagłębia/Wałbrzych, ale też rekordowe 7:1 z Odrą II Opole, jesień to męczarnie w IV lidze, gdzie na wyjazdach wałbrzyszanie zdobywają 0 (słownie zero) punktów. Paradoksalnie wałbrzyski futbol w 2001 roku odniósł największy sukces - 4.miejsce juniorów Górnika/Zagłębia w MPJ 2001 – mimo organizacji turnieju finałowego w Wałbrzychu podopieczni Bogdana Przybyły zajęli ostatnie miejsce ustępując zielonogórskiej Lubuskiej Szkole Piłkarstwa Młodzieżowego, zabrskiemu Górnikowi i warszawskiej Polonii. Na pocieszenie Sebastian Bąk został uznany najlepszym technikiem. W większości wałbrzyszanie trafili do seniorów, ale do dziś gra jedynie Grzegorz Michalak, a oprócz niego grali m.in. Michno, Kochanowski, Kłosowski, Bąk, Nadzieja, M.Smoczyk, Broszkowski. 
 2002 – w lutym wycofanie się z rozgrywek IV ligi co było już trzecim w historii wstydliwym ruchem wałbrzyskim działaczy (1992 i 1998-wycofanie z 2.ligi), po letniej reaktywacji  podopieczni Ryszarda Mordaka wywalczyli mistrzostwo A klasy tracąc punkty dopiero w ostatniej kolejce (0:0 z Białym Orłem Mieroszów).
 2003 – wiosną awans do klasy okręgowej, Tomasz Sikorski królem strzelców A klasy (m.in. historyczne 4 gole w meczu z Sudetami Dziećmorowice), a Damian Michno przez 15 kolejnych meczy zachowuje czyste konto. Jesienią w klasie okręgowej 1 porażka (w Kudowie Zdrój 2:4), derby z Akropolem (1:0 przy 1500 widzach) i 1.miejsce tuż przez Victorią Świebodzice.
 2004 – aż 4 mecze wyjazdowe Górnika/Zagłębia w klasie okręgowej nie odbyły się w pierwotnie wyznaczonych miejscowościach z powodu strachu gospodarzy przed wałbrzyskimi kibicami! O ile Nysa Kłodzko, Niemczanka Niemcza przeniosły mecze do Wałbrzycha to Trojan Lądek Zdrój, Victoria Świebodzice oddają mecze walkowerem. Derby na boisku Akropolu (zwycięstwo Górnika/Zagłębia 4: 0) przynoszą piękną oprawę na trybunach i świętowanie drugiego awansu z rzędu i po raz drugi z rzędu tytuł króla strzelców rozgrywek dla Tomasza Sikorskiego. Jesienią debiut w IV lidze po wzmocnieniu aż 7 powracającymi wychowankami klubu. Po jesieni zespół trzeci w tabeli za Gawinem Królewska Wola (rekordowa porażka 2:8) i Orłem Ząbkowice.
 2005 – nie udało się namówić do powrotu Adama Jaworskiego (Łużyce Lubań), ale za to przed rundą  oprócz Roberta Borkowskiego wracają do klubu Kochanowski, Kubowicz, Pyrdoł, Broszkowski co łącznie daje liczbę 11 nowych graczy w sezonie! Niestety przychodzą porażki w Prochowicach, Oławie, Wojcieszycach (z Woskarem Szklarska Poręba), Trzebnicy. Na mecie 4.miejsce ale aż 18 punktów straty do Gawina. Przegrana w ostatniej kolejce u siebie 0:3 ze Spartą Świdnica kończy passę 46 meczy bez przegranej w Wałbrzychu. Po zwycięstwie 3:1 z Piastem Nowa Ruda Górnik/Zagłębie zdobywa PP OZPN Wałbrzych.  W półfinale dolnośląskim wałbrzyszanie pokonują Chrobrego Głogów 2:1, a w finale przegrywają w Zgorzelcu z Nysą 2:3. Rezerwy zespołu trenowane przez Artura Torbusa wygrywają A klasę i awansują do klasy okręgowej. W PP na szczeblu centralnym wałbrzyszanie przegrywają w Nowej Soli z Arką 0:2 po dogrywce. Zespół przed sezonem opuszczają Kochanowski,Kubowicz, Marcin Wojtarowicz a w zamian przychodzi duet z Kamiennej Góry Lepucki – Poręba oraz doświadczeni Juraszek z Nowej Rudy i Przerywacz mający blisko roczną przerwę. Po klęsce w Świdnicy z Polonią/Spartą 0:3 Bogdana Przybyłę zmienia Ryszard Mordak i wałbrzyszanie kończą jesień na 4.miejscu. Udaną jesień w klasie okręgowej mają Czarni Wałbrzych, którzy liderowali aż do 14.kolejki, a w ostatniej po porażce w derby miasta z AZS PWSZ 1:2 (gol Waldemara Poręby w 90 min.) spadli na 3.miejsce za Bielawianką i AZS PWSZ.
 2006 – zimą pierwsze w tej dekadzie zgrupowanie seniorów Górnika/Zagłębia w Świeradowie. Przybył z Czarnych Łukasz Bębeniec a odeszli Lepucki, Borek, Sobczyk, Jaworski. Górnik/Zagłębie potrafi wygrać z Łużycami Lubań 7:0, ale przegrać 0:3 w Ząbkowicach, 2:3 w Brzegu Dolnym czy 3:4 u siebie z Polonią/Spartą Świdnica choć prowadził 2:0…Na mecie 5.miejsce. Po zwycięstwie w finale PP OZPN  6:0 nad Spartą w Ziębicach wałbrzyszanie na szczeblu dolnośląskim wygrywają z Miedzią Legnica 1:0 a w finale w Nowogrodźcu z Chrobrym 3:1 gdzie w roli trenera debiutuje (w zastępstwie) Robert Bubnowicz. W klasie okręgowej w derby Wałbrzycha Czarni Wałbrzych przegrywają z AZS PWSZ 1:3 a na mecie meldują się na 8.miejscu, podczas gdy podopieczni Artura Torbusa na drugim tuż za Spartą Ziębice.Latem czwarto ligowca opuszcza Pyrdoł z Traczykowskim. Nowe twarze to wychowankowie Łukasz Jaworski czy b.gracz Zagłębia Lubin Stanisław Dziekan. W PP na szczeblu centralnym po pokonaniu  GKS Pniówek Pawłowice 1:0 przychodzi porażka z drugoligowym Podbeskidziem Bielsko-Biała 1:2. Po kiepskim początku wałbrzyszanie jesień kończą na przyzwoitym 4.miejscu ze stratą 12 punktów do Orła Ząbkowice. W klasie okręgowej AZS PWSZ w derby pokonuje Czarnych aż 5:0 i kończą rundę na 8.miejscu, podczas gdy rywale na spadkowym 15.
 2007 – Górnik/Zagłębie opuszczają Marek Wojtarowicz, Jaśkiewicz, Jarosiński, Poręba a w zamian przychodzą Masiel, Traczykowski i Sławomir Radziemski. W finale PP OZPN porażka w Dzierżoniowie z Lechią 1:3. Czwarte miejsce na mecie sezonu ze stratą 9 punktów do Orła Ząbkowice. W klasie okręgowej spadek Czarnych (15.miejsce) i 5.miejsce AZS PWSZ Wałbrzych, który wygrywa czwarte derby z rzędu (3:1). Latem w Bułgarii Piotr Broszkowski z dolnośląskimi kolegami zdobywa mistrzostwo Europy amatorów –Regions Cup.  Po turnieju opuszcza wałbrzyski klub podobnie jak Michno, Łukasz Jaworski, Grzesiak czy Krzysztof Radziemski. Nowy twarzami Rafał Pasiut, Adrian Moszyk oraz powracający Marek Wojtarowicz i Sobczyk. Po 3.kolejce i klęsce w Oławie Ryszarda Mordaka zmienia Robert Bubnowicz.  Górnik/Zagłębie wygrywa po raz pierwszy dopiero w 6.kolejce, a na wyjeździe w 13. Jesień kończy na miejscu 11.miejscu po raz pierwszy od chwili awansu z ujemnym stosunkiem bramkowym na który złożyły się dotkliwe porażki w Polkowicach (2:5), Wrocławiu (0:5 z Śląskiem II) czy Kątach Wrocławskich (0:4). AZS PWSZ Wałbrzych kończy jesień w klasie okręgowej na 5.miejscu, a decyzją zarządu klubu wycofuje się z rozgrywek.
 2008 – Wałbrzyski czwarto ligowiec zmienia nazwę na Górnik PWSZ co nie uchroni go od degradacji z czwartej klasy rozgrywkowej. Przed wiosną zespół opuszczają Błażyński, Walusiak, Sobczyk a przychodzi doświadczony Majka z Górnika Polkowice oraz Udod z czeskiego Nachodu. Domowe mecze wiosenne to nie tylko szok dla wałbrzyskich kibiców (0:4 z Prochowiczanką, 0:2 z MKS Oława, 0:0 z Górnikiem Złotoryja, 0:1 ze Świdnicą, 2:3 ze Śląskiem II,0:0 z Nysą Zgorzelec, 1:2 z Karkonoszami) 9 kolejnych meczy bez zwycięstwa spowodowało że wiosnę zespół kończy na dalekim 11.miejscu. W finale PP OZPN w Wałbrzychu Górnik PWSZ okazał się gorszy w rzutach karnych od Orła Ząbkowice. Latem rewolucja przed rozgrywkami w nowej IV lidze – aż 8 nowych graczy co przynosi skutek – zero porażek i lider  po jesieni. Seniorzy Zagłębia Wałbrzych reaktywuje się od B klasy i mimo kilku porażek na półmetku zajmuje 5.miejsce.
 2009- Górnik PWSZ pewnie wygrywa IV ligę oraz sięga po PP OZPN Wałbrzych (2:0 z Polonią/Spartą Świdnica). W PP DZPN świeżo upieczony beniaminek 3.ligi pokonał Zagłębie II Lubin 2:1 a w finale w Chojnowie uległ Motobi Kąty Wrocławskie 1:2. Zagłębie Wałbrzych w premierowym po reaktywacji sezonie zajął 4.miejsce. Latem przed startem w 3.lidze zespół Górnika PWSZ opuścił Maciej Udod a wrócił z Zagłębia Lubin Michał Łaski. Jako beniaminek wałbrzyszanie sięgają po mistrzostwo jesieni 3.ligi dolnośląsko-lubuskiej! Wałbrzyskie Zagłębie zmobilizowane pewnie pokonuje kolejnych rywali w B klasie – w tym rekordowe 11:1 z Płomykiem Borówno.
 2010 – Górnik PWSZ wygrywa rywalizację w 3.lidze, a Zagłębie w B klasie. Obu zespołom nie idzie już tak dobrze w wyższych klasach rozgrywkowych, ale i tak zajmują bezpieczne miejsce w tabeli. Górnik reaktywował po raz kolejny rezerwy, które zdecydowanie prowadzą w B klasie. Kornel Duś jedynym w tej dekadzie graczem drużyny seniorów, który został powołany do reprezentacji Polski – zaliczył połówkę przegranego meczu w Wycombe z Anglią (0:3).